Το όνειρο🌿

Όλγα Τρυφωνίδου Ζώγλη

Ήρθες σαν κλέφτης,

απρόσκλητος,

εφόρμησες στο παραθύρι της καρδιάς,

στην όραση του ονείρου.

Φώσφορο πύρινο άναψες

σαν φάρος, σαν ζώπυρο.

Έσταξες σταγόνες βροχής

στους συριγμούς του ανέμου.

Η φλόγα σου σαν αστραποκαμός

ξεχύθηκε στης καρδιάς τα πλάτια.

Ονειροβάτιδα η ασημωτή Σελάνα,

δυσούλα της φωτιάς,

βιγλατόρισσα,

κρατά στα ουρανοπλάνα φτερά σου

τη χίμαιρα του ονείρου.

Στης αστραποφεγγιάς τη λάμψη,

στα απόκλαδα,

σιγοκαίει η λεηλασία,

στα ρέπια του χαλασμού,

με μια πληγή σφιχτοδεμένη

στο βαθυστάλαχτο καημό,

στα συγνεφάκια της καρδιάς

στο βένθος της ωκεάνιας Οδύσσειας.

Ν´ανοίξει η πύλη τ´ουρανού

σαν αστρολίθια να λάμψουν

τα γλαυκά ονείρατα

στην ανασαιμιά της σπλαχνισμένης αγάπης,

στη συναστρία του έρωτα!!!

Όλγα Τρυφωνίδου Ζώγλη 🌹