Το όνειρο...

Το Όνειρο...

Πόσο θα ήθελα να είχα αγκαλιά ένα όνειρο...

Και να το κανακεύω...

Να το ποτίζω βάλσαμο και Μύρο

Να το ραίνω......

Πόσο θα ήθελα να ταξιδεύω....

Σ' ένα ροζ σύννεφο.....

Όλα να ήταν χρυσοκίτρινα.....

Κι εγώ να διαφεντεύω...

Να έκλεβα στα κρυφά- κρυφά...

Μια ολόχρυση Ακτίνα....

Να τηνε κάνω Τρίαινα....

Και σαν την Κίρκη ν' άγγιζα....

Της Νιότης μου τα Κρίνα...

Και πόσες τέτοιες μυρωδιές...

Χρωματιστά Γεράνια...

Στον ύπνο και στον ξύπνιο μου...

Της Άνοιξης γιορντάνια....

Μόνο τότε ο Χρόνος θα σταμάταγε...

Θα γίνονταν " Νταμάρι"!

Κι όλο ψηλά θ' ανέβαινα...

Στους εφτά Ουρανούς και βάλε...

Θα είχα να λιμπίζομαι...

Της Νιότης μου Θυμάρι...

Και πόσο θα χαιρόμουνα....

Να έφθανα στον Καιν...

Να ' βλεπα πως τεμάχισε...

Τα βράδια το ΦΕΓΓΆΡΙ !!!!!

Σμαραγδή Κουτσοπέτρου 🌹