Το χωριό μου...

Επιστρέφω γιατί Σ’ ΑΓΑΠΏ

Τα σπίτια στο όμορφο χωριό μου

είναι σκεπασμένα με κεραμίδια,

έτσι συντηρούνται ολόδροσες

οι αγάπες των ανθρώπων του.

Τα νερά άφθονα,

απ' τις ρίζες των πεύκων βγαλμένα

ποτίζουν στους φράχτες

τις αγκινάρες και τα λευκά γιασεμιά.

Οι παιδικές φωνές γνώριμες

φτάνουν στα αυτιά

των προγόνων τους,

κι αυτοί με το παγωμένο χαμόγελο τους

αλλάζουν πλευρό

κοιτάζοντας πάντα την ανατολή.

Ώρες ολάκερες χαζεύει ο ήλιος

το χωριό μου

πριν στο γιατάκι του ξαπλώσει,

καμαρώνοντας τα μικρά μπαλκόνια

τα αγκαλιασμένα με ροδιές

και τριανταφυλλιές

και με ρούχα που μοσχοβολούν

αγνό πράσινο σαπούνι.

Αγέρωχος απέναντι απ' το χωριό και ο Άι Λιάς,

δακρυσμένος απ' το ρετσίνι των πεύκων,

και φορώντας την πελώρια του τραγιάσκα

ρίχνει την δροσερή σκιά του αφουγκραζόμενος

τις παιδικές φωνές στο ετοιμόρροπο σχολειό.

Πελάγου βράχος γίνομαι

και στου ανέμου το φιλί

σε ασημοκεντώ

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ