Το ρόπτρο...

Αυτό το ρόπτρο το χρυσό,

το σκαλισμένο χέρι,

κοσμούσε πόρτα παλιοκαιρινή, στραφτάλιζε,

αγέρωχο.

Καθώς περνούσα απ' το σοκάκι ενός χωριού

τράβηξε την ματιά μου,

απείραχτο απ' τον καιρό,

υπέροχο.

Λίγο πιο δίπλα απέναντι

πάνω στην ίδια πόρτα,

αφημένο το κλειδί,

στην μέση τα πόμολα δεμένα

μ' αλυσίδα,

κι ένα κλειστό λουκέτο,

το άνοιγμα απαγορεύει.

Πολύ καιρό είναι κλειστή η πόρτα με το ρόπτρο,

εδώ και χρόνια δεν χτυπά

μην τύχει και διακόψει

αυτήν την έρμη την σιωπή

που μόνη αγορεύει.

Νικόλας Ζαχαρόπουλος 🌹