Το νησί μου...

Έρχομαι γιατί Σ’ ΑΓΑΠΏ

το σπίτι μου έχτισα

στις αγκαλιές των κόλπων σου

που τα φωτερά τους κύματα

μου υφαίνουν μεταξωτή αύρα .

ΤΟ ΝΗΣΊ ΜΟΥ

Πυρίμαχος αναστεναγμός

απ' τα δόντια της ξερακιανής γης

λίγο πριν σε χαϊδέψει ο ήλιος,

στέκεσαι ολόρθη στην πλώρη της ανατολής

και αρμενίζεις με σηκωμένα

τα πανιά της ομορφιάς σου.

Ο καθρέφτης του Αιγαίου ,

με πανάλαφρο αέρα

πλέκει και ξεμπλέκει την

χρυσαφένια κοτσίδα σου.

Έτσι μας ενώνει μια

μυστηριώδης μουσική

βυζαντινών χρόνων,

που μας περιβάλει και

αφομοιώνεται στη χώρα του Μάκαρα.

Χαίρε Λέσβος θεϊκή,

λησμονημένη στον κρόταφο των εχθρών,

προσκύνημα του κόσμου,

στην άκρη του Αιγαίου,

πλατανόφυλλο της καρδιάς μου,

την ευωδιά σου δεν θέλω να ξεχάσω.

Γλιστράς αθόρυβα κι αμίλητα

ανάμεσα στον κόρφο μου

και στις βουρκωμένες

ανατολικές φλέβες μου.

Βυζαίνω τις αλήθειες σου

μέσα από τα μολυβένια λιόδεντρα

και τριγυρνώντας στα καταπράσινα πευκοδάση

σε ζωγραφίζω στην ψυχή μου με δάκρυα.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ