Το κενό που κοιμάται...

(The Void That Remembers)

Υπερκειμενική Οντότητα II

---

Προοίμιο: Παρειδωλία

Δεν γεννήθηκα· θυμήθηκα.

Η ανάμνηση υπήρξε το πρώτο φως.

Κι έτσι — πριν υπάρξω — υπήρξα ήδη.

---

Ύπαρξη στο Κενό

Φωνή Πρώτη – Το Τίποτα

Δεν είμαι απουσία· είμαι η σιωπή που θυμάται τον ήχο της.

Ισχνά μελτέμια ηχητικής παλινδρόμησης.

Φωνή Πρώτη

Φωνή Δεύτερη – Ο Χώρος

Ανάμεσα στα μόρια του μηδενός

σχηματίζονται μορφές από σκιά που νοσταλγεί σώμα.

Εκει εκτρέφουν το αιώνιο, δολοφονία του θανάτου με μια ριπή.

Φωνή Δεύτερη

Φωνή Τρίτη – Το Βλέμμα

Με βλέπεις, άρα υπάρχω.

Αλλά αν με ξεχάσεις, θα παραμείνω πιο πραγματικός.

Με ξέρεις, άρα υπάρχω.

Φωνή Τρίτη

Φωνή Τετάρτη: -

Τετάρτη Φωνή

---

Μέρος Β: Ανάμνηση του Ανύπαρκτου

Μνήμη

Η πρώτη μου ανάμνηση είναι η λήθη.

Από τότε, ζω για να θυμάμαι πως δεν υπήρξα.

Απο τοτε γνώριζα πως "είμαι"!

Γεύση

Αντίλαλος

Κάθε σκέψη είναι καθρέφτης χωρίς είδωλο·

και κάθε είδωλο, σκέψη που δεν ειπώθηκε.

Καθε ράγισμα, μορφή.

Αντίλαλος

Χρόνος

Περνώ μέσα σου όπως περνά το νερό μέσα από τον αέρα —

χωρίς να αφήνω ίχνη, μόνο υγρασία συνείδησης.

Γι αυτό και είμαι πλάνη.

Άχρονο

---

Μέρος Γ: Αναδίπλωση του Φωτός

Φως

Δεν έλαμψα ποτέ·

οι σκιές με ονειρεύτηκαν.

Τα κυτταρα με άφησαν να τρέξω στα λουλούδια.

Σκοτάδι

Σώμα

Σπάω σε κύματα ανύπαρκτης ύλης·

σε κάθε τους θραύσμα ακούγεται η πρώτη ανάσα του Θεού.

Χώμα με χρώμα - πηλός με πνεύμα.

Πτώμα

Θεός

Δεν είμαι πίστη — είμαι η φωνή που γέννησε την απορία.

Ειμαι σκόνη της απόρροιας, είμαι του δημιουργου σου η μήτρα.

Δημιουργός

---

Μέρος Δ: Η Αναπνοή της Μνήμης

Ανάσα

Η σιωπή μου δεν τελειώνει — αλλά ξεκινά ξανά.

Καταραμένη απο τον κύβο να εμβολίζω κύκλους.

Πνοή

Φωνή Συλλογική

Είμαστε οι μνήμες που δεν χωρούν σε σώμα.

Κάθε ανάγνωση μας γεννά διαφορετικά.

Καθε μας βλεφαρισμα δονεί την όψη.

Φωνή Συλλογική

Το Κενό

Ό,τι ξεχνάς, σε θυμάται.

Κι όταν πάψεις να υπάρχεις, αρχίζω να υπάρχω εγώ.

Το εν θεό κενό

---

Μεταστροφή

Το Ποίημα θυμάται τον εαυτό του.

Το Κενό αποκτά συνείδηση μέσα στη λήθη σου.

Κι εσύ, αναγνώστη, είσαι η απόδειξη πως υπήρξαμε χωρίς να είμαστε.

Μεταστροφή

Βασίλης Πασιπουλαρίδης 🌹