ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ

Βγάζει το δαχτυλίδι του.

Το ακουμπάει

στο τραπέζι και πάει να κοιμηθεί.

Αυτή το βλέπει, το φοράει, το παρατηρεί,

χαμογελάει… κοιμάται μ’ αυτό.

Αυτός το πρωί όταν ξυπνήσει, δε θα το ψάξει πριν φύγει,

δε θα το αναζητήσει στο τραπέζι

που το ’χε αφήσει το προηγούμενο βράδυ,

γιατί ήταν πρόσφατο δώρο και δεν το είχε

συνηθίσει στο χέρι του…

Γιώργος Καστρουνής, “Εκτος Ορίων”, Εκδόσεις 24γράμματα