Έχω φτερά να πετάξω· μεγάλα, κάτασπρα φτερά που θα σηκώσουν και τους δυο μας πολύ ψηλά — ίσαμε τον ουρανό και ακόμα πιο ψηλά —  ίσαμε τον ήλιο! Μα γιατί γελάς;… George Kastrounis 🌹 («Εκτός Ορίων», Εκδ. 24γράμματα)

Έγειρε το κεφάλι κι άφησε τη σκέψη του να στάξει, να χυθεί, να κυλήσει αργά, σιωπηλά… να συρθεί κρυφά, ανύποπτα σαν ερπετό στο απέναντι τραπέζι κάτω απ’ τα πόδια της… Αυτή, χωρίς να τον έχει δει, ένιωσε ξαφνικά τον υγρό του πόθο στις πατούσες της, στις φτέρνες της, στα δάχτυλα των ποδιών της… Και βιαστικά, χωρίς να γίνει αντιληπτή, χωρίς να κοιτάει, ξαναφόρεσε, ψηλαφίζοντας με τα πόδια της, τις μαύρες της γόβες… George Kastrounis A 24Γράμματα

Συρματοπλεγμένες σκέψεις, αιχμάλωτα πάθη, φοβισμένες επιθυμίες. Δεσμοφύλακες οι οπλισμένες τύψεις. George Kastrounis 🌹

Μη σκέφτεσαι, νιώσε μόνο, ζήσε το πάθος σου. Η καρδιά σου κτυπάει την πόρτα σου, τα παράθυρα, τους τοίχους σου… Αν μόνο είχες σπίτι θα την άκουγες… George Kastrounis 🌹 («Εκτός Ορίων», Εκδ. 24γράμματα

Κι ακούω. Όλο ακούω τους λυγμούς   των αμαρτωλών — αυτών που έσφαλαν,   που πρόδωσαν, ίσως άθελα. Που απέτυχαν  και τώρα πληρώνουν κάθε...

Παίρνω τη βούρτσα σου και χτενίζομαι.   Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή   απ’ το ν’ ακουμπάω κάτι δικό σου πάνω μου… George Kastrounis 🌹

Μπαίνει στο δωμάτιο. Κάθεται. Ανάβει τσιγάρο. Αυτή απέναντι του τον κοιτάζει αινιγματικά. Περιμένει να σβήσει το τσιγάρο για να του πει...

Κάτω απ’ το ντους. Το νερό ξεπλένει  τις αμαρτίες του. Αυτό που δεν ξεπλένει  είναι τις επιθυμίες του…  Γιώργος Καστρουνής, “Εκτος...

Τον προδίδει, κι αυτός το ξέρει. Την προδίδει, κι αυτή το ξέρει. Αυτός όμως το κάνει από εκδίκηση, ενώ αυτή από έρωτα… Γιώργος...

Βάψε με, ζωγράφισε πάνω μου τον έρωτα με τα χρώματα της ψυχής σου, κι εσύ μου απαντάς: «Μα δεν έχω πινέλα…» Γιώργος Καστρουνής, “Εκτος...

Πώς μπορώ να ζωγραφίσω έναν πίνακα χωρίς καμβά; Πώς μπορώ να γράψω ένα ποίημα χωρίς χαρτί; Πώς μπορώ να κάνω όνειρα χωρίς εσένα δίπλα...

Βγάζει το δαχτυλίδι του. Το ακουμπάει στο τραπέζι και πάει να κοιμηθεί. Αυτή το βλέπει, το φοράει, το παρατηρεί, χαμογελάει… κοιμάται μ’...

Είπα ν’ αλλάξω. Το ’πα πολλές φορές. Είπα να φορέσω άλλα ρούχα, άλλο πρόσωπο. Είπα, υποσχέθηκα, βάλθηκα ν’ αλλάξω∙ μα δεν μπόρεσα. Αν και...

Εύα : Αγγίζω με τα ακροδάχτυλα το πρόσωπό σου. Σταματώ στις ρυτίδες που αυλακώνουν την έκφρασή σου. Ριγώ στη σκέψη σου... Θαρρώ πως...

ΑΡΝΕΙΤΑΙ Αρνείται να ενδώσει στα πάθη του. Αρνείται να παραδοθεί στους πόθους του. Αρνείται να ζήσει. Γι’ αυτό υπάρχει. Γιώργος...

Όταν πάψει να βρέχει, να δακρύζει ο ουρανός, θα ξαναβγεί ο ήλιος να τηγανίσει τη γη, να ψήσει τα πουλιά, να κάψει τα δέντρα — Εγώ θα...

Χαράζω τον ουρανό με τ’ όνομά σου κι όλοι νομίζουν ότι εσύ τον έφτιαξες. Ζωγραφίζω τον ουρανό με το πρόσωπό σου κι όλοι νομίζουν ότι εσύ...

Την είδα. Της μίλησα. Δεν ήταν το ίδιο. Δεν ήταν όνειρο, δεν ήταν παραίσθηση. Την άγγιξα. Ένιωσα τον παλμό της. Ήταν ζωντανή! Πολύ...

Δε λέει τίποτα. Απλά κάθεται μόνος, ακίνητος, σε βαθιά περισυλλογή. Οι σκέψεις του φίδια, τον ζώνουν, τον πνίγουν — ασφυκτιά. Αυτή,...

Θυμάμαι τις τελευταίες νύχτες μαζί σου. Τα τελευταία ξενύχτια. Θυμάμαι που σ’ είδα προχτές μετά από χρόνια. Δεν ξενυχτήσαμε. Σ’ αντάμωσα...