"Το άρωμα του πάθους"🌹

Τα υφαντά του πόθου μας

τα έδωσα στον ήλιο να ζεστάνει.

Τα κρέμασα σε κλάρα λεμονιάς.

Ήταν το άρωμα ακόμη

του κορμιού σου,

τόσο νωπό λες και δεν

πέρασε στιγμή,

που άπλωσε στο πρωινό σαν τον αέρα.

Μοίρασα τις αλήθειες μας

όπως θα μοίραζα το βιός.

Ήταν απτή η ομορφιά σου.

Ήταν γιομάτες όλες μας οι

εκφράσεις, από του πάθους τις ακμές.

Ο έρωτας, καθόταν στο

"καθιστικό "του χρόνου

με έκφραση θριαμβευτή.

Ακόμη οι αισθήσεις καν,

δεν είχανε κουρνιάσει.

Ούτε του πάθους οι ορμές, καταλαγιάσει.

Μια εικόνα άγιας μορφής

στην ηρεμία του προσώπου,

σου χάριζε το φως.

Κι εγώ που άγγιξα θεσπέσια το κάλλος

αργά αργά μάζευα

στρωσίδια πεταμένα.

Η Αρετή, μας έδωσε πνοή,

και η αγάπη, σαν τον ανθό της λεμονιάς

σκόρπισε τ' άρωμα της.🌹

Βασίλης Σαμοϊλης 🌹❣️🌹