Τα κόκκινα χείλη 🌹

Τα μαύρα σου φοράς και βγαίνεις. Ποια θλίψη την καρδιά σου βασανίζει!

Έντονο..., της φωτιάς...,στα χείλη σου το κόκκινο.

Αναστατώνει!

Ποιος πόθος σου ξεγλίστρησε και τον αναζητά σάρκα και ψυχή σου! Ποτέ δεν χαμογελάς, ούτε να μιλάς σε έχω ακούσει....

Μόνο τα μαύρα σου γυαλιά σαν αφαιρείς, είναι τα μάτια σου...,αυτά τα μάτια που τα λένε όλα.

Στο απέναντι τραπέζι κάθεσαι..,ταραχή δονιζει το κορμί μου...

η άνοιξη να φτάσει δεν αργεί!

Αλληλογραφία χωρίς επιστολόχαρτο το βλέμμα σου, άλλοτε ρίγη μου σκορπά και άλλοτε συστολή μεγάλη φέρνει. Σε δόσεις τα μηνύματα..., να μην ξεφτίσει τ' όνειρο, η μαγεία των αναζητήσεων να μην στερέψει!

Δυο γουλιές υπόσχεση..., μια γουλιά απόσταση σαν πίνεις τον καφέ σου. Μετά το ίδιο πάλι..., χωρίς να επαναλαμβάνεσαι..., μα τα μάτια σου γεμάτα υποσχέσεις!

Το άρωμά σου αρχίζει να μ' αγγίζει! Συγκρατώ την παρόρμηση μου... Κλείνω τα μάτια μου να φυλακισω τις αισθήσεις!

Χάθηκες ξαφνικά!

Στο τραπέζι σου βρίσκονταν μόνο σε χαρτοπετσέτα το αποτύπωμα των χειλιών σου!

Το άρωμά σου έκανε κύκλους ακόμα στο μυαλό μου, σφράγισε τη σκέψη μου..., αιχμάλωτος έγινα της μυστηριακής θωριάς σου.

Ενοχές διαδέχτηκαν την συστολή μου! Ίσως εδώ είναι το στέκι σου... Αύριο πάλι..., όπως και σήμερα..., όπως και χθες..., όπως και τόσες μέρες...! Ναι..., αύριο.....σίγουρα..., ίσως..., αν πράγματι υπάρχει ο Θεός του έρωτα..., το βάλσαμο του πόθου!

Βαγγέλης Γιάννος 💐