Τέτοιες μέρες τον Δεκέμβρη...1996

Οι ψυχές γονατιστές,

η Παναγία παρακαλούσε τον γιο της,

η Αγία Τριάδα προσευχή και τάμα,

οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλας και Ειρήνη να δένουν προσευχές, να σταυρώνουν το μικρό σώμα του παιδιού,

εμείς δεν είμαστε εκεί,

απαγορεύεται μας είπαν οι γιατροί,

Η ζωή του κρεμόταν από μια χρυσή κλωστή,

χρυσό, λιβάνι και σμύρνη,

τα δώρα στο Άγιο βρέφος από τους 3 Μάγους,

θα ζήσει μας είπαν!

Και τα δάκρυα ανακούφισης

έτρεχαν και έπαιρναν τις χρυσές κλωστές που ο Θεός τις άπλωσε στο σώμα το γιου μου,

και γίνονταν σταυροί

και τα έδιναν στους Αγίους, στους γιατρούς, στους νοσηλευτές.

Το φωτεινό αστέρι που έλαμπε πάνω από την φάτνη που θα γεννιόταν ο Σωτήρας Χριστός,

έλαμψε και έδωσε πίσω την ζωή στο παιδί μου,

τέτοιες μέρες οι μέρες γεννούν χαρμολύπη,

τέτοιες μέρες οι αναμνήσεις τρέχουν από την ψυχή,

στάλα, στάλα και κάθε μέρα,

ας χαρίσει η γέννηση του Θεανθρώπου,

υγεία , υγεία,

πίστη, πίστη

ελπίδα, ελπίδα,

αγάπη, αγάπη,

Η ψυχή όλων μας

να οργώσει και να θερίσει τις προσευχές, τις παρακλήσεις, τα τάματα,

οι Άγιοι μας μαζί με το Σωτήρα να χαρίσουν Έλεος!

στερέωμα μας η Αγία Τριάδα!

Δεκέμβρης 16 2020...

Κατερίνα Ηρακλέους 🌹