Σπέρματα της γης

Μέσα από στάχτες πως ξανά να γεννηθούν σπέρματα της γης.

Ζωή που έλαμπε φώναζε τραγουδούσε πονούσε μα δεν λιγούσε.

Προδομένα όνειρα χαμένα Ιδανικά,

χαμένα μέσα σε στάχτες που σκεπάσαν το χτες το σήμερα

και ένα αύριο που θα έχει την μυρωδιά του καμένου πως,που να τριτώσει η ζωή;

Με τι φόρεμα να ντυθεί που να κρεμάσει την αγάπη την ελπίδα το φως τη δύναμη πως να φορέσει ένα γιλέκο με ουράνιο τόξο χρωμάτων .

Και ας είναι μαύρη η πίσω μεριά έτσι κι αλλιώς χρόνια τώρα όλο μαύρο είναι πως να το αλλάξουμε πως;

Η δύναμη ή ελπίδα ας μην μας εγκαταλείπει .

Κρατώ στο χέρι ένα ροζ τριαντάφυλλο κι όλοι ας κρατήσουμε ένα χρώμα ίσως,ίσως να πάρει λίγο χρώμα ή στιγμή η ζωή

Κι αν ,αν, καλέσουμε και τον ήλιο λίγο φως να μας δώσει και τα πουλιά τραγουδήσουν να τα ακούσουν τα παιδιά ίσως κι αυτά να τα ακούσουμε μια μέρα να τραγουδούν χαρούμενα τραγούδια της ελευθερίας.

Νίκη Σιγάλα

18/6/25