Σκισμένες φανέλες 👥

Ο Adam και ο Παύλος ήταν πραγματικά τρομοκρατημένοι! Όλα τα παιδιά στάθηκαν στο πλευρό τους θέλοντας να τα παρηγορήσουν. Αυτό που έγινε, με εξόργισε πραγματικά, περίμενα από τα παιδιά να ηρεμήσουν και να μας εξηγήσουν τι τους είχε συμβεί.

Τα έδωσα λίγο νερό, όταν ηρέμησαν μου εξήγησαν τι τους είχε συμβεί…

<< Ενώ εγώ είχα ετοιμαστεί, θα πήγαινα να βρω και τον Adam για να έρθουμε μαζί στην προπόνηση, ήμασταν χαρούμενοι πολύ, αυτό δεν χρειάζεται να το πω, σε κάθε προπόνηση το ίδιο νιώθουμε όλοι...>>

Άκουγα γεμάτος απορία…

- Αφού είχαμε βρεθεί,-πήρε τον λόγο τώρα ο Άνταμ- αρχίσαμε να περπατάμε για να φτάσουμε στο γήπεδο, ήμασταν ανέμελοι και ευτυχισμένοι, τότε ξαφνικά ήρθαν κάτι άλλα παιδιά λίγο μεγαλύτερα από εμάς και άρχισαν να μας τραβάνε από την μπλούζα, πέταξαν κάτω τον Παύλο και εμένα άρχισαν να με ταρακουνάνε, δεν ζήτησαν ούτε χρήματα ούτε τίποτα τέτοιο, μας έσκισαν τις φανέλες και σηκώθηκαν και έφυγαν!

Δεν μπορούσα να συγκρατήσω την οργή μου για τα όσα έγιναν, έπρεπε να αναλάβω δράση να προστατεύσω την ομάδα που είχαμε χτίσει όλη μαζί με τόσο ιδρώτα…

- Να μην φοβάστε, όλα θα πάνε καλά, θα βρούμε αυτούς που σας το έκαναν και δεν θα μείνουν ατιμώρητοι…

Τους έδωσα καινούργιες φανέλες, για εκείνη την ημέρα τα παιδιά ήταν όλα σοκαρισμένα...

Ζωή Συμεωνίδη🌹