Ραγισμένη...

Ραγισμένη.

Ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει μία ιστορία.

Η δική μου πνιγμένη στον πόνο.

Μόλις λίγο χαρώ με βρίσκει νέα τρικυμία.

Να χάνω από τα χέρια το κουράγιο.

Τυλιγμένη με μαύρο να πρέπει να ζώ στον δικό μου βυθό .

Υποχρεωμένη να φορώ το ψεύτικο χαμόγελο.

Να δείχνω ότι είμαι καλά, παρά τα σημάδια.

Ραγισμένη προχωρώ σε ένα κόσμο σκληρό.

Να νιώθω το πρόβλημα, πως είμαι πάντα εγώ.

Χωρίς να πιάνω γαλήνη, δίχως στοργή να υπομένω αυτό που λέγεται κοινωνία. Κολλημένη στο ίδιο σημείο. γιατί με έπιασε φίλη η ατυχία.

Ποτέ θα ησυχάσω; Γιατί να είμαι σε αυτή τη θέση; Γιατί, γιατί;

Είναι φορές που θυμώνω με τον θεό, μα στο τέλος πάλι καταλήγω, να τον αγαπώ περισσότερο από πριν.

Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, μια μέρα θα τον μάθω!

Μαρίνα Παπαδοπούλου 🌹