Πρωινοί στοχασμοί 🌹

Είναι κάποιες στιγμές, που η ψυχή κι ο νους επαναστατούν

για τ' άδικα του κόσμου... 

Όταν αλλού ξημερώνει με χρώματα η αυγή κι αλλού, αντίθετα βραδιάζει από γκρίζες σκιές πολέμου, άδικου, φτώχειας, πείνας, και όταν ξέρεις ότι όλα αυτά είναι απόρροια της αδηφάγας απληστίας κάποιων, και της πλήρους αδιαφορίας τους για τα δεινά που προκαλούν...

Τότε πιάνουν την πένα τους και γράφουν για την ασκήμια που τον κατακλύζει, λογοδοτώντας μετά παρρησίας και πλήρους θλίψης...

Πώς να ξημερωθούμε με πολύχρωμες ζωγραφιές στην ψυχή, με πεθυμιές για όμορφες, ξεχωριστές στιγμές και όνειρα και να πορευθούμε, χωρίς ενοχές, με αναπαμένη τη συνείδηση για τα δικά μας προνόμια..; 

Ανοίγοντας το  παράθυρο...

Σκιές και χρώματα εισβάλλουνε στα βλέμματα του νου.

Αυτά που η αυγή σπατάλισε στα στέκια τ ουρανού.

Στέκομαι και ορέγομαι...

Ν' αδράξω όλα τα χρώματα, να χρωματίσω την ψυχή,

για να καρπίσει η μέρα μου με φως, μ' απαντοχή...

Για μια στιγμή στοχάζομαι...

Πως αν με ζώσουν οι σκιές, θα κάνει κατοχή η θλίψη,

κι άβουλη θα σέρνεται η ψυχή στα άπατα της σήψης...

Μα, αν με χρώματα χαράς, μ' αχτίδες την φωτίσω,

θε να με κράξουν οι ενοχές και ξέρω, θα δακρύσω...

Γιατ είναι άδικο, να σέρνουνε τα χρώματα χορό,

κι εγώ απ' την κερκίδα, θεατής, τον κόσμο να θωρώ ,

σαν ξέρω πως κάπου, σε κάποιες γειτονιές στη γη,

ούτε ένα χρώμα δεν χαλάλισε για δείγμα, η αυγή...

Κλείνοντας το παράθυρο, μια πίκρα με αγγίζει

κι ό,τι λαχτάρησε η ψυχή, αυτή τ' αποστραγγίζει...

Λιλή Βασιλάκη Δαφερέρα 🌹