Πολυτεχνείο

Πως να χορτάσω με το φως

έτσι που μένεις άσαλος,

κάτω απ' της ερπύστριας τον βρόγχο.

Σου πήραν την ανάσα

μια στιγμή, που φώναζες υπάρχω.

Βοές του κόσμου, κουρνιαχτός

βογκούσε ο αγέρας, ο καπνός

μας έτσουζε τα μάτια.

Τα περιστέρια της αγάπης τρομαγμένα

αναζητούσαν λευτεριά.

Πως άλλαξε η σκέψη ξαφνικά

στα πιο βαθιά μας ένστικτα

ο τρόμος αφουγκραζόταν την καρδιά.

Ο θάνατος αποσκοπούσε

πως θα νικούσε τη χαρά,

πως θάκρυβε της λευτεριάς τον ήλιο

και την δική σου την ματιά.

Μα ζούνε οι αλήθειες.

Ψωμί παιδία λευτεριά.

Κι εσύ που ξεψυχούσες είχες

στο σώμα τόση αρχοντιά που,

άρχοντας τον κόσμο χαιρετούσες.

Μαζί με την καρδιά σου

χανόταν η δική σου η καρδιά.

15 Νοέμβρης 2025

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟ'Ι'ΛΗΣ