Ποιητικές στιγμές Όλγα Τρυφωνίδου/ Λιλή Βασιλάκη

Όλγα Τρυφωνίδου Ζώγλη:

Είναι κι αυτές οι μοναδικές στιγμές ,οι ποιητικές όπου συνομωτούν τα όνειρα με τα παλλόμενα κύματα αγάπης που εφορμούν στην καρδιά !

Όταν ανταμώνουν οι ποιητικές ψυχές είναι το φως φλογερό ,σε αφοπλίζει σαν καιόμενη βάτο ,

σου χαρίζει ποιητικά όνειρα που διψούν για 

αλαργινά ταξίδια !

Ευγνώμων ,ποιήτρια του Αιγαίου ,λατρεμένη μου Λιλή για το πανέμορφο δώρο καρδιάς!

Σ ' αγαπώ έναν κόσμο !!

Λίλη Βασιλάκη 

      ~. ~. ~

Στην ξεχωριστή κι αγαπημένη μου φίλη Όλγα!

Φεγγάρι διαμάντι ζυγώνει το βράδυ

ασήμι φοράει το γκρίζο σκοτάδι

Στις χούφτες μαζεύω ευχές πεφταστέρια

τρυπούν την καρδιά οι πληγές σα μαχαίρια

Αγκάθι στο στήθος ο πόθος στενάζει

Αγάπη που είσαι? Η τρέλλα καλπάζει

Ρωτώ το φεγγάρι που είναι εκείνος?

Ο ψεύτης προδότης, δεινός θεατρίνος

Με γέλασε πάλι, συντρόφισσα θλίψη

Ζητείται ελπίδα, σκιές να συντρίψει

Βοτάνι της λήθης, φεγγάρι να πίνω

στην άμμο, στα βράχια κοχύλι να μείνω!!!❤️

  ΟΛΓΑ ΖΩΓΛΗ !❤️

 Όλγα μου, μούσα μου αγαπημενη!!

Κάνοντας σεργιάνι στους περίοπτους στίχους σου επάνω, κατάφερες να με κάνεις πάλι συνεπιβάτισσα των στεναγμών σου, στην ποιητική θλιμμένη σκούνα της καρδιάς σου και καθώς λικνίζομαι στις φωνές του οίστρου σου, άρχισα να παλιρροοιώ  και να παραληρώ ξορκίζοντας την θλίψη του.. Και ιδού, ο αντίποδας των περίοπτων στίχων σου που με ταξίδεψαν σε αντίθετα ρέματα ...

Και θα 'θελα, να... 

κάπως, έτσι, Όλγα μου, η νύχτα να ζύγωνε σιμά σου... 

Γέλια και ρόδα άλικα ν' άνθιζαν στην καρδιά σου...

Καθώς γροικούσες μοναχή στον ουρανό τ' αστέρια 

και μέσα στη λήθη πέφτανε βροχή τα πεφταστέρια,

η θλίψη σου ζωγράφιζε της μοναξιάς φεγγάρια...

Τότε  η ελπίδα, 

το 'νιωσε και της καρδιάς ζωγράφισε φεγγάρι, 

πριν να σου ράψει η νυχτιά της θλίψης μαξιλάρι..

Έτσι , άλλο φεγγάρι πρόβαλε στον ουρανό πανώριο

κι όσο ανέβαινε ψηλά  αγγίζοντας το θόλο, 

αυτό τη θάλασσα έντυνε με ασημιά καφτάνια, 

πάνω της, πέρλες κένταγε και αργυρά γιορτάνια , 

για να δεχθείς αυτόν, που εσύ θαρούσες θεατρίνο, 

φυλώντας μέσα στην καρδιά του έρωτα το κρίνο.

Να ξέρεις,

ποτέ δεν έπαψε, ψυχή μου, εσένα ν' αγαπάει

και τ' όνομά σου, Όλγα μου, στις φλέβες του χτυπάει.. 

Σαν θα σε παίρνει αγκαλιά, φωτιές θ' ανάβουνε στα μάτια, 

πόθοι θ' ανάβουν στο κορμί, στης μέθης τα παλάτια...

Γι αυτό, έλα...

Μην τραγουδάς, θλιμμένα πια στης μοναξιάς τα κλώνια ...

Κάθε πληγή σου λίχνισε σε λησμονιάς αλώνια . 

Διώξε τη λυπη μακριά κι άδραξε ηλιαχτίδες

μ' αυτές να ντύνεις την καρδιά, μ' απαντοχή κι ελπίδες..

Να μην φοβάσαι το βοριά, μήτε τα κύματα της θλίψης,

σαν θα χτυπούν την πόρτα σου, εσύ, να μην ανοίξεις!

Να πλέκεις στίχους της χαράς, και στη ζωή τραγούδι, 

πάνω στο πέτο της καρδιάς να της κρεμάς λουλούδι!💞💞💞

Λιλή Βασιλακη

Όλγα Τρυφωνίδου Ζώγλη