Πάρε εικόνα της καρδιάς

Τον εαυτό μου απαιτείς να περιγράψω

Σαν να με βλέπω σ' ένα τζάμι αμμοβολίας

Μες στις προθέσεις σου δεν ξέρω τι να ψάξω

Θολά βλέπουν τα μάτια αμφιβολίας.

Με θέλεις να' μαι τ' όνειρό σου σαν κοιμάσαι

Σε ένα δρόμο με Ροδάνθη να υποθέτω;

Μήπως εκείνες που απορρίπτεις ή φοβάσαι

Μπροστά σε μένα τι αξίζει ένα πορτραίτο;

Σκέψεις κατάκοπες στο νου σου κουβαλάς,

Θα' μαι ο άνθρωπος σου που θέλεις πλάι ;

Μήπως εκείνες που ποθείς και λαχταράς

Σαν κυριαρχήσει στην καρδιά σου ή αγάπη;

Πως με κόβεις;

Σαν μια θυσία μόνο;

Ψυθυριστή ανέμου αύρα, δροσιάς πνοή;

Η μήπως σκέψη φορτωμένη απ ' το δρόμο

Που μεταφέρει φευγαλέα μια στιγμή;

Με θεωρείς στην ομίχλη έναν εφιάλτη

Μέσα στα χιλιάδων σειρήνων λαίμαργα χέρια;

Ή δάκρυ καυτερό ονείρων που το αλάτι

Διαβρώνει φλέβες και παστώνει άγρια νυχτέρια;

Όχι!Δεν είμαι μια ψυχή του υπερπέραν

Σου έδωσα ήθος και ύφος στα χέρια να κρατάς,

Να ξέρεις,άγγελος δεν είμαι, ούτε τέρας

Αντί πορτραίτου πάρε εικόνα της καρδιάς.

Λευτέρης Σιωμος Κ/46 δ.π.ελ.