Οι χαρές που δεν ήρθαν

Οι χαρές που δεν χτύπησαν ακόμα την πόρτα.

Άργησαν και χάθηκαν μες του κόσμου τα φώτα.

Έτσι σκέφτηκε, μα αυτή η σκέψη από την αλήθεια του, διαφέρει πολύ.

Πως μιλάει για χαρές, ο άνθρωπος που δεν προσπάθησε ποτέ,να ψάξει να τις βρει.

Καμία χαρά μόνη της δεν θα χτυπήσει την πόρτα.

Αν εσύ για αυτό που ποθείς,δεν παλέψεις πρώτα.

Τίποτα και ποτέ δεν πρόκειται να σου χαριστεί.

Να δίνεις όλη την καλλιέργεια σε κάθε τι που είχες ονειρευτεί.

Υπάρχουν άνθρωποι, που αισθάνονται μακριά από το ζωή.

Πίστεψαν ότι τους μίσησε και ότι κάτι άλλο για αυτούς δεν έχει γεννηθεί.

Τους έφταιξε ο κόσμος, η τύχη και οι συγκυρίες.

Έψαξαν καλά για να βρουν όλες τις φτηνές δικαιολογίες.

Πόσα ψέματα με τόση ευκολία λένε στους εαυτούς τους.

Όλη τους η ζωή στα λόγια, στα παράπονα και στους αναστεναγμούς τους.

Γιατί δεν λένε κατάματα την αλήθεια που κρύβουν.

Ποτέ τους δεν προσπάθησαν πως τα φτερά ν ' ανοίγουν!

Μονό περίμεναν ένα αύριο,που τόσο γρήγορα έγινε χθές.

Οι ρυτίδες χάραξαν γερά στο πρόσωπο τους και αυτοί ακόμα στην ζωή βάζουν φωνές.

Τι να σου κάνει η ίδια η ζωή; Πόσο να σου χαμογελάσει;

Αφού οι χαρές έρχονται, όταν ο άνθρωπος κοπιάσει.

Όταν με την ζωή ανοίξει κύκλους με παράπονα και με λόγια χαμένα.

Προκόπη δεν θα έρθει, αφού όλα η οκνηρία τους τα είχε προσχεδιασμένα.

Μάνος Καραβασίλης Θεατρικός συγγραφέας 🌹