Οι στιγμές μου είσαι εσύ...

Τόση αγάπη, τόσες αναμνήσεις.

Νόμιζα πως θα γυρίσεις.

Όμως με άφησες με αυτές τις πικρές θύμησες να παλεύω.

Ζώντας σε ένα ψέμα, ακόμα ζω και σε προσμένω.

Μα η πόρτα τώρα έχει κλείσει οριστικά.

Ο χρόνος πέρασε και ας μοιάζει σαν να μην κυλά.

Μα ότι ζήσαμε μέσα μου θα εξακολουθεί να ζει.

Θα πεθαίνει, θα γεννιέται και στην άκρη τ' ονείρου θα ακροβατεί.

Θα θυμώνει το ψέμα με την αλήθεια και θα την μισεί.

Έσβησαν όλα τα φώτα και κανείς στα μάτια του, δεν σε έχει δει.

Οι στιγμές μου θα είσαι εσύ και το ποτήρι σου δίπλα μου, πάντα αδειανό.

Τα λόγια που δεν είχες πει, τυλίχθηκαν στην σιωπή και το κενό.

Μα ποιος μπορεί να νικήσει, έναν άνθρωπο που αγαπά;

Γιατί να λυγίσει, όταν το ποτάμι πίσω δεν γυρνά.

Έφυγες μέσα στο ψέμα, χάθηκαν τα ίχνη σου από καιρό.

Αγάπησα ένα βλέμμα, τόσο, που έγινε ότι αγαπώ.

Δεν λυπάμαι για κάτι, μοναχά αναπολώ.

Εκείνο το βράδυ που ενώθηκαν οι ανάσες μας κάτω από τον έναστρο ουρανό.

Οι στιγμές μου είσαι εσύ, γιατί αν κάτι αξίζει από την ζωή.

Μπορεί να είναι κάποια δευτερόλεπτα και μια μόνο στιγμή.

Μάνος Καραβασίλης Θεατρικός συγγραφέας 🌹