Ο χορός του Έρωτα

Ο έρωτας χορεύει μεθυσμένος στη σκιά των φεγγαριών

που λιώνουν στις πτυχές των ονείρων μας,

καθώς οι αστέρες μεταμορφώνονται σε πεταλούδες

κι οι νύχτες γίνονται υφάσματα καμωμένα από γαλάζιο χρώμα και φωτιά.

Τα στόματα των φεγγαριών ψιθυρίζουν στις λωρίδες του ουρανού,

ράβοντας ενδύματα, από αστρική σκόνη, που αγκαλιάζουν τις καρδιές μας

σαν σεντόνια φτιαγμένα από μυστικά.

Η αγάπη μας είναι κήπος γεμάτος λουλούδια, που ανθίζουν

σ’ έναν κόσμο χωρίς σπασμένα όνειρα, με ρίζες που πίνουν

από το χρώμα των φλογών της γης και του αέρα.

Τα μάτια σου είναι καθρέφτες που μέσα τους κολυμπάω

και χάνομαι σε χίλιες αντανακλάσεις, ενώ τα χείλη σου

είναι το κλειδί σε κρυμμένα δωμάτια αιώνιων παραινέσεων.

Μαζί, δημιουργούμε πλανήτες από σκόνη και αναστεναγμούς,

ταξιδεύουμε σε χώρους χωρίς χρόνο, όπου οι λέξεις μας είναι φύλλα,

που χορεύουν με τον άνεμο της αθανασίας.

Σ’ αυτόν τον υπερρεαλιστικό κόσμο ο έρωτας

δεν έχει νόημα παρά μόνο ένταση, γιατί είναι η φωτιά

που φτιάχνει τους κόσμους μας και τους καταστρέφει,

μοναδική αλήθεια σε κάθε αόριστο όνειρο.