Να με αγαπάς...

Σήμερα θυμάμαι εσένα

με στροβίλους αγάπης

μέσα σε λάμψεις αναδυόμενου ήλιου

στόλισα την μνήμη μου με όνειρα

που κουβαλούν το αύριο.

Στο λευκό του γιασεμιού

έγραψα τρεις λέξεις.

ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ..

.

Σκούριασαν σιδερωμένες

και η φωσφορίζουσα σιωπή

ξεχύνεται απ' τα μαύρα σου μάτια.

Τις μέρες της συννεφιάς να με αγαπάς

τότε αισθάνεται άνυδρη η καρδιά μου

όπως το απανθρακωμένο ρουμπίνι.

Νιώθω την σιωπή σου

στάζει άρωμα γιασεμιού,

επιβραδύνω την λύπη μου

μες στους ανθούς της λεμονιάς,

βέργες κληματαριάς τα χέρια μου

σε αγκαλιάζουν, γελούν τα χείλη μου,

και η γλώσσα μου γυμνή.

Βυθίζομαι στο σώμα μου

όπως το κίτρινο φεγγάρι στο μαύρο σύννεφο ,

δραπετεύει η μορφή σου

απ' τα κόκκινα μου μάτια.

Μου λείπουν οι λέξεις

μόλις πρόλαβα μια καληνύχτα

δημόσια να σου πω

και αλίμονο ήταν η κραυγή μου

ένας σπινθήρας στην ίριδα του σκοταδιού.

Τι φλυαρία ..μέσα στην σιωπή

έμεινε η γλώσσα μου γυμνή

και το σώμα μου θα ταλαντεύεται ,

ξεπερνώντας την σκέψη ,

μέσα στον καμβά της μορφής σου.

Να με ΑΓΑΠΆΣ

όπως οι μέλισσες

αποθέτουν τις νότες τους

στα ανοιξιάτικα κλαδιά της πασχαλιάς.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ 🌹