ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

Στο μοναστήρι σου

τι ώρα χτυπάνε οι καμπάνες ;

να με ξυπνήσεις ,

θέλω να δω το φεγγάρι απάτητο,

να ψάλλω με χορωδίες αστεριών

όταν θα αιωρείσαι πολύχρωμη

κουκίδα ανάμεσα στα δυο μου μάτια.

Περνά η ηχώ της ζωής μας,

έρχεται από το πουθενά

και διαχέεται στο γρανιτένιο χιόνι,

σκόνη οργής σε πλάγιο τέταρτο.

Όλα καθρεφτίζονται ,σάρκα μεστή

και συνομιλούν το ένα με το άλλο,

εκεί που ο ήλιος από πείσμα ποτέ δεν δύει,

φωτίζοντας την αθανασία.

Όταν θα ημερέψει ο καιρός ,

σε μια απέραντη στιγμή

στη μέση της νύχτας,

τα μπουκέτα των άστρων

βουρκωμένος θα σου στείλω.

Συγχώρεσε με που αγάπησα μια πεταλούδα

σε ανθισμένη πασχαλιά,

ας μου συγχωρεθεί και η ψυχρότητα

της τραχιάς ειλικρίνειας μου

Άκου …

μην μιλάς…

άπλωσε της καλοσύνης τα χέρια,

δεν είναι η καρδιά μου αυτή που χτυπά

είναι η ακυβέρνητη καμπάνα της ευτυχίας μου ,

που ταράζει στους κυματοθραύστες

του παρόντος και τα πολύκλαδα μου όνειρα.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

ΦΩΤΟ ΜΟΝΉ ΥΨΗΛΟΎ ΛΕΣΒΟΣ