Μαρία Ιωάννου Φίλη 🌹Κύπρος, Ελλάδα, Αμμόχωστος 🌹

Καλημέρα αγάπης, χαρμόσυνη με λευτεριάς καμπάνα Κύπρος μου Ελλάδα μου Αμμόχωστος μου-Κερύνεια μου και κατεχόμενη γη μου .

Χρόνια πολλά αγαπημένοι μου φίλοι.

Χρόνια πολλά φωτεινά και δημιουργικά σε όλους τους εορτάζοντες.

Δώρο καρδιάς σε όλους σας για να γνωρίσετε την πόλη της καρδιάς μας, την πόλη των ανεμομύλων που στέκονται ακόμα εκεί όρθιοι, όρθιοι ναι και με αξεθώριαστα τα ονόματα στις φτερωτές τους των αληθινών ιδιοκτητών τους και όχι αυτών που μας έκλεψαν την γη μας των δολοφόνων κατακτητών μας ,η Αμμόχωστος της καρδιάς μας.

Εμπρός πάμε δυνατά και αγωνιστικά .

Ο κρυμένος θησαυρός των ανεμομύλων της Αμμοχώστου μας .

Να μην ξεχάσεις τους ανεμόμυλους

της Αμμοχώστου μας ακούω αυτή την φωνή συχνά μέσα μου .

Μα πως είναι δυνατόν ποτέ να τούς ξεχάσω αναρωτιέμαι;

Η εικόνα τους με ακολουθεί από παιδί.

Είμαι πάλι εδώ στην πατρίδα αλλά όχι στην πόλη μου όμως στρέφω το βλέμμα μου σας κοιτώ από μακριά .

Σας σκάω ένα χαμόγελο όμως εσείς με κοιτάτε παραπονεμένα .

Είναι σαν να μου λέτε γιατί ;

Γιατί μας πρόδωσαν ;

Γιατί και εσείς ξεχάσατε όλες αυτές τις καλοκαιρινές νύχτες τις γεμάτες από σκέψεις του νου,

που ο μοναδικός ήχος της φτερωτής μας του κρατούσε συντροφιά μέσα από τα αυλάκια παρασέρνοντας μαζί του μικρές πετρούλες,φυλλαράκια και πεσμένους λεμονανθούς και όλα αυτά γίνονταν τραγούδι χαράς ,αγάπης ,έρωτα μόνο για σας.

Γιατί ;

Και εγώ νιώθω τον πόνο σας και πόσο ποθείτε μια αγκαλιά, το ίδιο ποθώ και εγώ όπως τότε που πολλές φορές ανέβαινα την ανεμόσκαλα σας μικρή και αγκάλιαζα με το βλέμμα μου από ψηλά όλη αυτή την μαγευτική ομορφιά της.

Θέλω να σας βλέπω να γυρνάτε ξανά.

Να λάμπετε από μακριά σαν τον ήλιο.

Να γίνονται οι φτερωτές σας οι ηλιαχτίδες του και αγκαλιάς φτερά να έρχονται κοντά μου και να με γεμίζουν ζεστασιά.

Σας κοιτώ αγέρωχους ακόμα να ορθώνεται το ανάστημα σας στην όμορφη Πόλη μας που εσείς τις χαρίσατε τον τίτλο της

Η Πόλη των μοναδικών ανεμομύλων.

Αλήθεια πόσο τυφλοί είμαστε όλοι κουνάω το κεφάλι και σκάω ένα χαμόγελο πόνου.

Πώς μπόρεσαν και μας εκδίωξαν και αφήσαμε πίσω μας τόσο κρυμμένους θησαυρούς;

Ναι θησαυρούς που μέσα τους κρύβεται η ζωή μας,τα περιβόλια μας ,οι ανθοί,η θάλασσα ,ο ήχος των κυμάτων σου και τα κρυφά νεανικά όνειρα μας.

Έλα εδώ κοντά μου δίπλα μου με καλεί ο ένας ανεμόμυλος ο πιο ψηλός.

Θέλω στην αγκαλιά σου εσύ να με κρατήσεις,να με ζεστάνεις ,να ακούσεις τους παλμούς μου,να σου πω τα παράπονα μου ,να σου πω αυτά που άκουγα μέρα νύχτα από το στόμα των απίστων.

Αυτά έγιναν ο θησαυρός μου ο μικρός κρυμμένος θησαυρός μου

Για μένα ανεκτίμητος αλλά και για σας για αυτό τον φύλαγα .

Όμως είναι τόσο εύθραυστος που δεν μπορώ ακόμα να σας τον δώσω γιατί φοβάμαι ότι δεν θα καταλάβετε ακόμα την αξία του .

Με πείραξε αυτή η φράση του και το κατάλαβε .

Με κοίταξε ο ανεμόμυλος μου βαθειά και ήταν σαν να είχε διεισδύσει και εξερευνούσε τα άδυτα της ψυχής μου .

Με πέταξε η φωνή του .

Τι λες ;

Είσαστε έτοιμοι να με ακολουθήσετε,να με συντροφεύσετε

σε αυτό το επικίνδυνο ταξίδι ;

Είσαστε έτοιμοι να γίνετε το φως μου ;

Είσαστε έτοιμοι να μας κινήσετε ξανά να φέρουμε όλοι μαζί στην Πόλη την Πεντάμορφη τα όμορφα χρώματα της και το μεθυστικό άρωμα των περιβολιών της;

Είσαστε έτοιμοι να τραγουδήσετε μαζί μας ήχους αγγελικούς που θα μας ταξιδέψουν στα μέρη που θα ξανακερδίσουμε πίσω;

Στην Χρυσή Αμμουδιά της που κουβαλούσατε μικρά παιδιά την Χρυσή άμμο της με το μικρό σας κουβαδάκι ;

Ναι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτήν ποτέ φώναξα δυνατά και η φωνή μου διαπέρασε τον αέρα .

Αμμόχωστος πάντα ζούσα και θα ζω μέσα από εσένα .

Αμμόχωστος μου σε θέλω πίσω,

θέλω να μοιραστούμε ξανά τα ίδια ηλιοβασιλέματα ,την ίδια Ανατολή ,να μου χτυπάει η ηλιαχτίδα σου στο φως των ματιών μου το πρωί ,

Να κολυμπώ μαζί σου στην απεραντοσύνη της θάλασσας σου, και ναι θα επιπλέω στης αλμύρας την αγκαλιά .

Ναι αυτός είναι ο κρυμμένος θησαυρός κληρονομιά σε όλους μας από τους Γίγαντες και Αθάνατους ανεμόμυλους της Αμμοχώστου μας!

Τώρα ξέρω τι θα κάνω και εγώ και εσείς .

Χρόνια πολλά.

Μαρία Ιωάννου Φίλη 🌹