Μαντόνες τρυφερών αρωδαμών

Για εκείνες τις φτωχογειτονιές

χωρίς φιεστοβόλες Κυριακές

Για κάποια φοβισμένα βηματάκια

μες στα δαιδαλώδη σοκάκια

Για τα λιπόσαρκα χεράκια

που παιχνιδίζουν με τις καστανιέτες

της λυπηρής Ανδαλουσίας

Για τον δυσοίωνο αχτιδοπλάστη

κρεμασμένο από τα σκασμένα χείλη

της Ηούς

Επτά σπαθιές

Επτά κραυγές

Επτά ψυχές

ποθούν να δουν σε είκοσιμία

αναστημένες αμφιλύκες

μιας γενναιόδωρης Κυρίας

τα λευκά κρινάκια της αυγής

πάνω στα παντελονάκια των αγνών

αρωδαμών

Μαρία

πόσες πρέσβειρες αγάπης

—για εσέ, άραγε,

μες στις αξημέρωτες νύχτες —

θα 'τρεχαν να κουράρουν

τ' ατροφικά κορμάκια,

πέρα από τα όρια αντοχής

στον αγώνα σκοτεινού δρόμου ;

© AΝASTASIA NEROLI

(Ferragosto' 25)/11—25( Rev.)