ΚΟΜΗΤΗΣ

Ήρθες

Κι ως ήρθες έφυγες

Σαν χελιδόνι στο παραθύρι μου

που δεν του άρεσε η μεριά

Σαν το αδέσποτο, που ξενύχτησε στο πατάκι μου

και το πρωί έτρεξε σ΄ άλλη γειτονιά

Ήρθες και μοιραστήκαμε

δυο στάλες αγάπη

κι ονειρευτήκαμε τόσο απατηλά

Τι κι αν πήρες δυο φύλλα απ΄ την καρδιά μου Τι;

Τι κι αν κρατώ ακόμη τα φιλιά σου

ασκούπιστα στα χείλη Τι;

Μάσε τα πούπουλα του νεκρού πουλιού στον άνεμο

Μάσε τα σκόρπια άνθη της αμυγδαλιάς

μέσα απ΄ τη βροχή

Μάσε τα μπορείς;

Τους χτύπους του ρολογιού τους μοιραστήκαμε

Τη νύχτα την κόψαμε στα δυο ως τα χαράματα

και τα όνειρα

Δεν θέλω άλλο πια να ονειρευτώ

Δεν θέλω άλλα χελιδόνια στο περβάζι μου

Δεν θέλω!

Θα μαζέψω και το πατάκι απ΄ το κατώφλι μου

άλλο αδέσποτο μην περάσει

Άλλο αδέσποτο μην κοιμηθεί

Σε ποια γειτονιά είσαι δεν θα σε ψάξω

Άλλωστε σε ξέχασα τόσο γρήγορα

σαν παιδί το μάθημά του.

Θεοφανώ Θεοχάρη