Κλειδώνεται η αγάπη; 🧡

Και σε μια απρόσμενη στιγμή της διαδρομής μας,

μου λες «ας κλειδώσουμε εδώ σε αυτή τη γέφυρα την αγάπη μας, με ένα λουκέτο αγάπης»!

Σε κοίταξα περίεργα, ίσως εντονότερα από όσο έπρεπε αλλά και αινιγματικά.

Κλειδώνεται η αγάπη;

Γίνεται να κλειδώσεις το πιο όμορφο συναίσθημα;

Κι αν όμως γίνεται και εσύ το αφήνεις ξεκλείδωτο και φύγει;

Σε έβλεπα στα μάτια και σκεφτόμουν πολύ αλλιώς.

Δεν είναι η αγάπη για λουκέτα!

Την κλειδώνεις εκεί την αγάπη.

Στη γέφυρα, στη θάλασσα, στη στιγμή!

Της δίνεις το πιο ισχυρό κλειδί, με μια αγκαλιά και ένα καυτό φιλί, σε ένα ηλιοβασίλεμα και φυλάς τη στιγμή και το κλειδί της μέσα σου · όχι σε πολύχρωμα λουκέτα που σκουριάζουν, που θα στα λερώσουν άλλοι στο διάβα τους.

Καταγράφεις τις στιγμές στην άμμο και στα πετραδάκια της θάλασσας, που παρασέρνουν τα βήματα μας και τα κύματα.

Αποθηκεύεις καλά το γέλιο και το δάκρυ συγκίνησης, στη ζεστή αγκαλιά της στιγμής και στο φιλί του πρωινού, στο απρόσμενο χαμόγελο της αγαπημένης σου, στο άκουσμα του αγαπημένου σου τραγουδιού.

Έτσι κλειδώνεται η αγάπη.

Σε στιγμές και ανεξήγητες αγκαλιές, σε καυτά φιλιά που μένουν αξέχαστα και που θα σε πάνε παρέα για πάντα, σε όποια γωνιά και γέφυρα του κόσμου και αν βρίσκεσαι!

Μαρία Μίτα Νικολάου

❤️