Κι ας φέρεις πανσέληνο...

Καυτά τα νωθρά λεπτά της προσμονής,

Στου νου μου το κοντέρ μέτρησαν χρόνια

Αν ήξερα στ' αλήθεια πως θα' ρθείς

Μια ζωή θα σε περίμενα, αιώνια.

Ψηλά, πολλές όψεις πήρε το φεγγάρι

Το πρόσωπο του άλλαξε χρώμα και σκέψεις,

Γινόταν φανό,καντήλι, φανάρι,

Σαν οι δικές σου σκάρτες υποσχέσεις.

Σάλευαν αργά του ρολογιού οι δείκτες

Ως γίνανε του χρόνου μαχαίρια κοφτερά,

Να έκοβαν πάλευαν τάματα αγύρτες,

Σαν απιστία να κόβανε σε φέτες νυχτιά.

Σε πίστεψα κι' έμεινα στη νύχτα μια σκιά,

Βουβή ψυχούλα θλιμμένη στην έρημο,

Μη τολμήσεις,οι συγγνώμες τελείωσαν πια

Κι' ας φέρεις ήλιο,κι' ας φέρεις πανσέληνο.

ευτερης Σιώμος 🌹