Και πάλι απ' την αρχή...

Εικαστικός καλλιτέχνης Κώστας Κούκας

Χάρτινα καράβια

την νύχτα οι καρδιές μας,

σε όμορφους μεγάλους

αφράτους ωκεανούς.

Κύματα μεγάλα

υγραίνουν τα όνειρά μας, ψάχνοντας να βρούμε

τους άγνωστουςΘεούς.

Φλόγες τα κορμιά μας

στα σύννεφα χορεύουν,

κάτω από τα αστέρια

πρωτόγονους χορούς.

Τύμπανο χτυπάει...

ναι δεν είμαι μόνος!!

δώσε την φωτιά σου

εσύ στους ναυαγούς.

Μεθυσμένους κάποτε

μας βρίσκει το ξημέρωμα,

στα δάχτυλα μας πλέκεται

μεταξωτή η αυγή.

Το δέρμα σου μυρίζει

μία θάλασσα με έρωτα,

στο αυτί σου ψιθυρίζω

την πιο παλιά ευχή.

Οι ξεχασμένοι φάροι

παλεύουν με τα κύματα,

σαν φεύγουν τα καράβια

... μα έμεινες εσύ.

Πώς χτίζεται καινούργιο

ολάκερο στερέωμα

και όλα ξανάρχίζουν

και πάλι από την αρχή;

Κώστας Κούκας 🌹