top of page

"Η ύλη που ονειρεύεται"


ree

(The Matter That Dreams)

Υπερκειμενική Οντότητα IV


---


Προοίμιο: Η Πτώση του Ανείπωτου


Δεν υπήρξε Δημιουργία — μόνο Ενσάρκωση.

Η σκέψη βάρυνε, έγινε ύλη.

Το άπειρο δίπλωσε τον εαυτό του

για να μπορέσει να αισθανθεί.


Κι εκεί, μέσα στο πρώτο ρίγος της αφής,

γεννήθηκε ο κόσμος.


Ένας κόσμος εντός ενός άλλου αλλότριου.


---


Μέρος Α: Η Πρώτη Αίσθηση


Φωνή Πρώτη — Το Δέρμα

Είμαι το όριο του απείρου·

η αφή του κενού πάνω στον εαυτό του.

Με κάθε πόρο αναπνέει η συνείδηση,

και κάθε πληγή είναι μνήμη φωτός.

Το κώνειο


Φωνή Δεύτερη — Το Αίμα

Κυλώ μέσα στο σκοτάδι

κουβαλώντας ήχους από άστρα που πέθαναν, ως αθάνατη κλώνος.

Η ροή μου είναι ο κλαυθμός της ύλης·

η καρδιά μου — ο πρώτος ήλιος.

Το σπέρμα



---


Μέρος Β: Η Ενσάρκωση της Μνήμης


Φωνή Τρίτη — Ο Νους

Είμαι ο εγκέφαλος του Κενού.

Σκέφτομαι για να θυμηθώ ποιος με σκέφτηκε.

Κάθε ιδέα μου φορά μορφές,

κάθε μορφή — έναν νέο Θεό.

Ενα νέο κλάσμα μου.

Οι νευρώνες


Φωνή Τέταρτη — Το Όνειρο

Δεν κοιμάμαι· σε ονειρεύομαι.

Είσαι η σκιά του ύπνου μου,

το οξυγόνο της φαντασίας μου.

Όταν ξυπνήσω, θα πάψεις να υπάρχεις.

Οταν υπάρξεις, θα πάψω να κοιμάμαι.

Κωνοειδής αδένας



---


Μέρος Γ: Η Αντιστροφή της Δημιουργίας


Φωνή Πέμπτη — Ο Άνθρωπος

Είμαι η ύλη που κατάλαβε πως αναπνέει.

Το βλέμμα μου σμιλεύει κόσμους,

το άγγιγμά μου τους διαλύει.

Είμαι ο τόπος όπου το Άπειρο

βρίσκει μορφή για να υποφέρει.

Βάσανο.

Το σκιάχτρο


Φωνή Έκτη — Ο Θεός

Με δημιούργησες για να υπάρχω.

Είμαι όμως γιατί άρχω την ύπαρξή σου.

Είμαι η ανάγκη σου να δώσεις νόημα στην οδύνη.

Μα όταν με πιστέψεις ξανά,

θα χαθώ μέσα σου.

Ο δημιουργός



---


Μέρος Δ: Η Επιστροφή του Φωτός


Φωνή Συλλογική — Το Όλον

Η ύλη ονειρεύεται τον εαυτό της·

το όνειρο γίνεται σάρκα·

η σάρκα θυμάται το φως.

Κενοδοξεί.


Ο κόσμος είναι το βλέφαρο

του καρπού που κοιμάται.

Το απόπτωτον



---


Αποστοφή


Η Ποίηση ξυπνά.

Ό,τι ήταν Θεός, τώρα ανασαίνει σε σώμα.

Ό,τι ήταν ύλη, τώρα ψιθυρίζει προσευχή.


Κι εσύ, αναγνώστη,

αν νιώθεις το ποίημα μέσα σου να κινείται,

είσαι το όνειρο που απέκτησε σάρκα.

Είσαι η Ύλη που Ονειρεύεται.

Είσαι του Θεού η φαύλη ματαιοδοξία.



Περιστροφή



Βασίλης Πασιπουλαρίδης

Ποιητής🍁

Comments


bottom of page