ΔΙΦΟΡΟΥΜΕΝΟ ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ

Άνεμος δέρνει κατά μέτωπο το σκαρί ταλαντεύεται από όλες τις πλευρές, ακυβέρνητο έχει δική του συμπεριφορά. Αντιδραστικό ανυπάκουο έχει δικές του έννοιες τι ζητά; Ψάχνεται μέσα στα ατίθασα νερά να βρει το δίκιο του. από την μια η υγρασία του νερού από την άλλη τα χαστούκια του ανέμου παλεύει να ορθοποδήσει! Σαν μόρα βολοδέρνει πάνω από τον πνιγμένο τάφο. Τα πνευμόνια του βαριανασαίνουν φουσκώνουν ξεφουσκώνουν σαν τροχοί που κοιτάν να βρουν την ρότα τους. Ο ιστός του σαν βελόνα φωνογράφου προσπαθεί να πιάσει παλμό ζωής. νομίζεις ότι θέλει να αγγίξει τα ουράνια να ξεκλειδώσει τα σύννεφα, και να πιάσει τα αστέρια που κρύβονται από κάτω. Νομίζοντας έτσι ότι η λάμψη μεταξύ της καταχνιάς θα το βγάλει σε ένα απάνεμο ξέφωτο! Ανάμεσα από το φως και το σκοτάδι ανάμεσα από την ζωή και τον θάνατο, εξισορροπείς για να βρεις την θέση σου. Το πηδάλιο περιστρέφεται αρρύθμιστο ηλιόσπαρτες οι ακτίνες και αμυδρές, αφήνουν την αφή τους  επάνω του. το πνεύμα του χαρίζει το άπλετο φως του πεφωτισμένο οδεύει μπρος στην σήραγγα του σκότους, το καλό και το κακό αναρωτιέται συνυπάρχουν και κολυμπά σε άγνωστες θάλασσες! Λησμονώντας το χέρι του κάβου που το άφησε κοφτά και απότομα για να ψάξει την τύχη του, να μάθει που ανήκει ανάμεσα στον διαχωρισμό του χρόνου. Που χαράζει το τώρα το μετά και το πάντα, διφορούμενα συναισθήματα δαμάζουν την ψυχή γιατί ψάχνει το αποκούμπι της. και εκεί παραδίπλα καθισμένος ο άμοιρος μπλάκ αδημονεί να σαλπάρει ο διπρόσωπος, από την μια η χαρά του και από την άλλη η λύπη του! από την μια η λάμψη του πλούτου της καρδιάς του, και από την άλλη το σκοτάδι του μυαλού του! από την μια η μισή του γνώση και από την άλλη η τύφλωση της αμάθειας του! ένας αγανακτισμένος φτωχός πειρατής που εκτοξεύει λακτίσματα στην ζωή για να προχωρήσει να πάει στο παρακάτω. Κρύβει το μικρό παιδί που θέλει να αγκαλιάσει τα όνειρα του, να ζήσει περιπέτειες και να πλάσει φανταστικούς ήρωες να παλέψει νικώντας άγριους δράκους! Να σώσει πριγκίπισσες και να τα βάλει με πελώρια τέρατα! Τίποτα να μην μπορεί να του αντισταθεί, να είναι ο πρώτος που θα κρατά το σκήπτρο της ζωής. ένας τυχοδιώκτης που ισορροπεί πάνω στο νήμα της ζωής, και ράβει όνειρα στα δικά του μέτρα. Δίχως να ακούει τις φωνές του κόσμου τους θορύβους του κόσμου, να του αποσπάνε την προσοχή και να τον ξεστρατεύουν από τους στόχους του. εξάλλου γεννήθηκε διπλός τα δυο του μάτια συναγωνίζονται τα θέλω σύμφωνα με όλα τα ορατά του κόσμου, και σε αντίθεση με την βαθειά αφάνεια των πραγμάτων, που θέλει μεγάλο πείσμα για να βρει την κρυψώνα τους! Ένας νυσταγμός χωρίζει την ζωή με το θάνατο. Οι φωτεινοί άγγελοι από την μια του δείχνουν το υδαρή μονοπάτι εκεί που θα αγγίξει όλα του τα ποθούμενα, και από την άλλη μαύρα πουλιά που διαλαλούν το χαμό του. μπαρκάρει πατάει πάνω στην παλιά ξύλινη σανίδα που τρίζει, όπως ακούει το τρίξιμο των δοντιών του από αγωνία! Λύνει τον κάβο χαιδεύει το μικρό του κεφάλι τον αποχαιρετά αφού όλοι είναι ανύπαρκτοι. Μόνο αυτός είναι εκεί και τον συντροφεύει στην αποχώρηση του, δίνει υπόσχεση να τον ξανασυναντήσει σώος και αβλαβής. –περίμενε με είσαι ο μόνος που μπορώ να δώσω την υπόσχεση μου ότι θα βγω γερός και δυνατός από την μάχη αυτή. Του είπε. Και καθώς απομακρυνόταν ένιωσε να του έγνεψε καταφατικά το κεφαλάκι του, σαν να του λέει –είμαι εδώ θα σε περιμένω. Ο νυσταγμός του όμως δεν τον αφήνει να δει καθαρά, τα βλέπει όλα θολά προσπαθώντας να μην κάνει πολλά λάθη. Διότι η παιδική του ψυχή φοβάται δεν τον αφήνει να δει αυτά που πρέπει να δει στην πραγματικότητα. Ένας πειρατής γενναίος ατρόμητος, που θα τα βάλει με το μεγαλύτερο τέρας την θάλασσα! Γιατί οι πειρατές είναι οι πιο δυνατοί ασταμάτητοι! Οπότε ξεκινάμε να ξετυλίγουμε τον χάρτη του μυαλού και τινάζουμε το γλαυκό θαλάσσιο πανωφόρι! Και συνεχίζει το ταξίδι της ζωής του ακάθεκτος αποφασιστικός τίποτα δεν τον σταματά! Όλος ο κόσμος του  αποτελείται από ορδή των αντιθέσεων νιώθει πως δυο στρατόπεδα των κυβερνούν, το άδειο μέρος της κλεψύδρας που αντανακλά τον γυάλινο κόσμο του, και αυτόν που μετρά τον χρόνο που του απομένει. Πάνω από τις ακρινές δαντελένιες πτυχώσεις πιάνεται και σκίζει με την πλώρη του το πανί της ψυχής του, και συρράβεται με τα προσεκτικά του δάχτυλα να μπαλώσει τις αμυχές. Να ξαφρίσει όλο τον θυμό της για να μπορέσει να γευτεί την γεύση της αλμύρας, γιατί σαν ανάλατο φαί την βρίσκει όπως το ορφανό μέσα στους πέντε ωκεανούς! Το αγιάζι να φυσά δαιμονισμένα και όλα σκορπίζονται στο πέρασμα του. το επουράνιο φάντασμα του ψιθυρίζει ανατριχιαστικά μοιρολόγια τον καλούν –άμοιρε με ποια φουρτούνα μπορείς να συμφιλιωθείς; με ποιόν ωκεανό μπορείς να γίνεις φίλος; Με ποιο καράβι μπορείς να τιθασεύσεις τα τέρατα που κρύβουν οι άνθρωποι; Των φαντασμάτων το σκιαγράφημα παρομοιάζει τον νυσταγμό του το κομμάτι του το μισό, των αντιθέσεων το αντίκρισμα! το άλλο του μισό πέφτει πάνω στο ξέφωτο της λαμποκοπούσας καθρέπτινης θάλασσας, που αστράφτουν τα ασημένια όστρακα που φωλιάζει ο θησαυρός ο επουράνιος! Ένα σεντούκι πολύτιμο όπου μόνο τα φαντάσματα ολόγυρα, μπορούν να φορούν αναπαριστώντας τους αρχαίους βασιλιάδες στο βασίλειο του θεού! Μόνο ο νυσταγμός του μπορεί να τους ξεχωρίσει ανάμεσα από την αλήθεια και την αναλήθεια. Κανένας δεν μπορεί να τους δει με τα δικά του μάτια, κανένας δεν μπορεί να συνομιλήσει την δική τους διάλεκτο, και κανένας δεν μπορεί να ακούσει τις δικές τους ψαλμωδίες. Μόνο ένας τυχοδιώκτης πειρατής που ψάχνει να βρει την δική του κουκίδα πάνω στο χάρτη, όπως ό σπόρος της γνώσης που βλασταίνει τις σκέψεις! Ακολουθά πιστά την πυξίδα της καρδιάς του που θα τον οδηγήσει το τόξο της καρδιάς του άραγε; Αναζητά την γη της επαγγελίας του ανάμεσα στην ρύση της ζωής και σε ένα κομμάτι πέτρα,  σμιλεύοντας την για να δώσει το σχήμα της μοίρας του. αραξοβόλησε στα πλευρά της προσπαθώντας να εισπνεύσει το οξυγόνο της, ώστε να καταφέρει να συνεχίσει τον δύσβατο θαλάσσιο δρόμο του. πλησιάζει κοντά στο ανέκφραστο πρόσωπο του απειλητικού τυφλού δρόμου, νιώθει πως αντιγράφει το δικό του πρόσωπο. Ενός προσώπου παγερού αδιάφορου που δεν αρθρώνει λέξη, που δεν βοηθά στην δύσκολη διαδρομή του όπου ό ένας λευκός του νυσταγμός, καλύπτει το μισό του πρόσωπο και το άλλο φανερώνεται μέσα από το φως που εκπέμπει ο θαλασσινός ορίζοντας. Θυμάται τα ξόανα των ιθαγενών που είχε επισκεφτεί ακούνητα αμίλητα έτοιμα να ταράξουν τον ύπνο σου, και να αναστατώσουν τα σωθικά σου! Ακούει τα ουρλιαχτά τους και μόνο τα φαντάσματα ακολουθούσαν τους χορούς τους. Από όποια κατεύθυνση λικνίζονταν εκεί έγερναν και αυτά, μόνο το αχολόγημα τους, τους απαντούσε και αυτοί ονειρεύονταν ταξίδια που μόνο το καράβι του νου τους πήγαινε. Ο άμοιρος μπλακ δεν άκουγε ούτε το δικό του αχολόγημα το κατάπιε ο βουβός ορίζοντας μπροστά του! παρακολουθούσε τα σίδερα που έχτιζαν τα κύματα τα ανελέητα! Ένιωθε σαν βαρυποινίτης που από τα πόδια του κρέμεται η ασήκωτη σιδερένια άγκυρα την σέρνει, προσπαθώντας να περπατήσει να απελευθερωθεί από τα δεσμά του! η μύτη του καραβιού σπάει τις μονοκονδυλιές και ξεπηδά από μέσα μια ανείπωτη ευτυχία. Και βλέπει κίτρινα κλουβιά από χρυσές λίρες να γυαλίζει από το καλό του μάτι! Και βλέπει όαση από καταπράσινα δέντρα και βλέπει καταρράχτες να ξεχειλίζουν πάνω από χιονισμένα τοπία! Και βλέπει γαλάζια πουλιά να κράζουν την ελευθερία τους! Βλέπει τα ξόανα να του μιλούν την γαλαξιακή γλώσσα από την απαρχή του κόσμου! Τέτοια ευτυχία δεν μπορεί να την αντέξει δεν έχει μάθει από παιδί να την διαχειρίζεται. Μπαίνει μέσα στο φτωχό του αμπάρι βγάζει το κάλυμμα του ενός ματιού του σκοτάδι απλώνεται παντού, νιώθει οικεία νιώθει άνετα το παρακολουθεί εξισορροπεί την ζωή έναντι του θανάτου. Διαχύνεται μέσα στα δυο του μάτια πλημμυρίζουν από το σκότος το βλέπει στο βάθος του, το μυρίζει αναδύεται το άρωμα από το φθαρμένο του ξύλο, τίποτα δεν αποσπά την μυρωδιά του και έτσι μπορεί να την νιώσει. Μπορεί να το ακούσει μπορεί να ακούσει την σιωπή του, μπορεί να ακούσει το τραγούδι των νεκρών, των άτυχων πειρατών που χάθηκαν σε άνισες μάχες αποζητώντας την ελευθερία τους , την προσωπική τους πραγμάτωση στον κόσμο αυτό. Νιώθει ξαφνικά μικρός η αμυδρή του σκιά χάνεται ολοένα σαν φλόγα που σβήνει ξαφνικά μέσα από μια ριπή του ανέμου. Νιώθει σαν εξαφανισμένος όλα ανύπαρκτα βλέπει σκοτεινές νύχτες να παλεύει με τα μαύρα και πελώρια κήτη, να τον έχουν περικυκλώσει και να προσπαθεί να σύρει την βαριά άγκυρα για να ξεφύγει. Αισθάνεται σαν λιποψυχία τόσο μικρός όπως όταν ήταν παιδί στο σκοτεινό του δωμάτιο ανυπεράσπιστο, και γύρω-γύρω οι σκιές των πραγμάτων να σκιαγραφούν τρόμο. Το σκοτάδι του φανέρωσε τους πιο κρυφούς του φόβους, το βαθύ του πόνο ακόμα και η ανάσα του εξανεμίστηκε δεν την ακούει πια το σκοτάδι την κατάπιε και αυτή. Βγαίνει έξω δεν βλέπει τίποτα τότε πέταξε τον νυσταγμό του στην θάλασσα, και τότε το διφορούμενο αντίκρισμα του έγινε όλο ένα με την ψυχή του! και έτσι  ο άμοιρος μπλακ πάλεψε γενναία με τα τέρατα και τις σκιές τους, και νίκησε κατάφερε να βρει τον εαυτό του τα θέλω της καρδιάς του! η ψυχή του βρήκε το απάγκιο της και σηκώθηκε να περπατήσει! Η άγκυρα λύθηκε και έπεσε στην θάλασσα! Τότε άνοιξαν διάπλατα τα μάτια των σωθικών του και ανακάλυψε τον αληθινό του κόσμο, που κρυβόταν βαθειά μέσα του! και συνειδητοποίησε ότι αν βγάλουμε το κάλυμμα από την ψυχή μας που δεν είναι άλλο από την ψευτιά, την απάτη την απιστία την αμάθεια και όλα τα απατηλά που μας κάνουν να χάνουμε τον εαυτό μας, και όλες μας τις επιθυμίες μας μέσα στον κύκλο της γης που μας περικυκλώνει, και τον νιώθουμε σαν αγχόνη που μας πνίγει τότε μόνο θα βρούμε την κουκίδα μας μέσα στο χάρτη. Μόνο τότε θα βρούμε το ολόδικο μας αραξοβόλι που θα μας κάνει να νιώσουμε πραγματικά ελεύθεροι, και θα βρει τον δρόμο του μέσα από του καθενός τις φουρτούνες! Και έτσι όπως ο άμοιρος μπλακ βρήκε τον δικό του μέσα από μακροχρόνια πάλη έτσι και εμείς με το καράβι της πίστεως του πείσματος  και της θέλησης, μέσα από όποια αντίξοη συνθήκη μας φέρει η ζωή μας, μπορούμε να τα καταφέρουμε και να αφεθούμε με τα ανοιχτά φτερά του μυαλού, που θα αγκαλιάσει τα όνειρα μας να συνταξιδέψουμε με την δικιά μας πραγματική ουτοπία! Σε έναν κόσμο που κοιτά να μας απροσανατολίσει αλλά όσες καταιγίδες και αν έρθουν πάντα της ακολουθεί ένας λαμπρός ήλιος, η πυξίδα του ουρανού που θα μας δείχνει πάντα το καινούργιο μας ταξίδι στο ωραιότερο ταξίδι του εαυτού μας, και στον κόσμο των προσωπικών μας στόχων!       

Γερασιμούλα Παναγιωτοπούλου 🌹