Γενέθλια του Οκτώβρη 🍁

Ανάμνηση έπιασε αγκαζέ τη θλίψη,

τής φόρεσε κόκκινο φουστάνι,

είχε γενέθλια ο έρωτας τους τον Οκτώβρη.

Πράσινα μήλα ψιθυρίζαν,

στο διάβα των ερωτικών συντρόφων.

Γλυκό φιλί τα έκανε να κοκκινίσουν,

ξεκίνησαν ερωτικό βαλς σε αργό ρυθμό!

Ξύπνησε από το λήθαργο η μηλιά ,

εκείνοι άπλωσαν το χέρι.

Βελούδινη υφή των μήλων,

συμπόσιο μες το φθινόπωρο,

τούς έστησε καρτέρι.

Ζουμερό μήλο ο έρωτας τους,

αγριοπεριστερο των βράχων,

έριξε γαλαζωπό φτερό,

για το ταξίδι τους στον κόσμο αυτό.

Γενέθλια του Οκτώβρη στην μηλιά,

γενέθλια του πρώτου απαλού φιλιού.

Γενέθλια στο περιβόλι τής ζωής,

οι αναμνήσεις κάθε Οκτώβριο κουβαλούν, ανάσες στο συμπόσιο ψυχής.

Το μαντείο τής ζωής έδωσε χρησμό:

-Οι αληθινοί έρωτες δεν πεθαίνουν

σε έναν κόσμο απατηλό .

Ζουν και αναπνέουν κάθε εποχή,

όσο απρόβλεπτη γίνει η ζωή!

Κράτησα το χαμόγελο στα μάτια.

Περπάτησα με αργό βηματισμό,

έψαχνα τη μηλιά μου στον περίπατο.

Ο ήλιος κοσμησε με χτένι τα μαλλιά,

δάκρυα βροχής χαλάσανε τη μπούκλα.

Γέλασα με αθωότητά,

ξεφώνισα πεισματικά :

-Δε με τρομάζουν οι καταιγίδες της ζωής.

Οι αληθινοί έρωτες επιβιώνουν,

ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών και εποχής!

Παπαδόπουλου. Φ