Γαλαζοπράσινη αγκαλιά 💦

Τα χρόνια έτρεχαν σαν λαφιασμένα άλογα

καρτερούσαμε κάπου να σταματήσουν,

να μας αφήσουν λίγο στον εαυτό μας ν' αναπολήσουμε τον χρόνο που τόσο γρήγορα διάβηκε.

Όμως οι πράσινοι δρόμοι της νιότης μας κι οι φωτισμένες πολιτείες

την ορμή μας οδήγησαν

σε ηδονές ελκυστικές,

μας πλούτισαν με όνειρα

που οι τύψεις δεν τα έφθειραν...

Ώσπου συνάντησα εσένα,

γαλήνιο απάνεμο λιμανάκι,

ξάπλωσα σαν βαρκούλα στην αγκαλιά των πρασινογάλανων νερών σου και το σκαρί μου πήρε σιγά - σιγά το χρώμα της αγκάλης σου.

Νικόλας Ζαχαρόπουλος 🌹