Βιβλιοκριτική Στέλλα Σωτήρκου/ Ευαγγελία Αλιβιζάτου 🌹

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΕΛΛΑΣ ΣΩΤΗΡΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ ‘’Αμφι-λεγόμενη Προσωποποίηση’’

Η Εύα ενορχηστρώνει με την ίδια άνεση τον πεζό με τον ποιητικό λόγο.

Μιλά μες στη ψυχή με την γραφή της, περιγράφοντας τον πόνο της απώλειας αγαπημένων προσώπων, την ανιδιοτέλεια της ανθρώπινης φύσης.

Η Εύα χαράζει ένα μονοπάτι όπου μες απ’ τον πόνο, διακρίνεται μόνο φως.

Ο Έρωτας υμνείται, αλλά φυλλοροεί πληγωμένος απ’ το ίδιο του το βέλος.

Η αγάπη της μάνας κρυφοκαίει για την κόρη που δεν γνωρίζει, αλλά κυριαρχεί στη ζωή της.

Ο θάνατος διασύρει τα πάντα, αλλά όσο υπάρχει ζωή , θα υπάρχει και δημιουργία.

Όσο ο κλόουν θα πονά πίσω απ’ το χαμόγελό του και η Δευτέρα θα μας στοιχειώνει, η Εύα θα κραυγάζει ότι το σκοτάδι δεν τη θέλησε και γεννήθηκε ξανά!

Όσο σκύβω στις σελίδες του πονήματος της συγγραφέως, αντιλαμβάνομαι τον τίτλο ‘’Αμφι-λεγόμενη Προσωποποίηση’’.

Είναι δισυπόστατη η ερμηνεία των κειμένων της.

Ως ένα νόμισμα με δύο όψεις, ένα δάκρυ κι ένα χαμόγελο.

Γονατίζει, προσεύχεται για δικαιοσύνη, ψιθυρίζει με τους ήχους της φύσης για νηνεμία κι ακροβατεί στην λύτρωση.

Ο επίγειος θυμός κι η αγανάκτηση, μεταστρέφονται σε αυτοπροστασία κι ηρεμία ψυχής μες από τη συνεχή δημιουργία.

Εύα Αλιβιζάτου, προχώρα μπροστά! Εσύ ξέρεις ότι ήδη έχεις νικήσει!

                                                                                         Ευχαριστώ για την τιμή

Στέλλα Σωτήρκου 🌹