Ασυνέπεια...

Θέλουμε να ταξιδέψουμε μακριά,

μα μένουμε να διπλώνουμε χαρτί•

καραβάκια πρόχειρα

που στο πρώτο ρεύμα

μουσκεύουν, σκίζονται, αρπάζουν φωτιά.

Ονειρευόμαστε την ευτυχία άγρυπνοι,

μα κάπως βαραίνουν τα βλέφαρα

και πέφτουμε σε ύπνο νεκρώσιμο.

Ξέρουμε πως ο χρόνος γλιστράει πάντα σαν άνεμος,

μα τον κυνηγάμε μάταια βιαστικά•

στο μεταξύ, με αυτήν μας την εμμονή

στήνουμε παγίδες στις στιγμές μας.

Ερωτευόμαστε μια πεταλούδα

και καταλήγουμε με ένα γυάλινο ομοίωμα

που διαλύεται στην πρώτη πρόσκρουση.

Κι έπειτα αναρωτιόμαστε

πώς συμπέσαμε τόσο πολλοί

στην ίδια γνώμη για τις Μοίρες,

ότι δεν ευνόησαν τις επιλογές μας.

Γιώργος Τσιβελέκος 🌹