Αναμονή ...

Υπομένουν

δίπλα από χαλάσματα

κι αθώρητες σκιές

διάφανο το βλέμμα τους

Αναμένουν

το χρώμα του ονείρου

μια αλλιώτικη πνοή

Αργοπεθαίνουν

καθώς ο ήλιος

βούλιαξε στη δύση

κι έφραξε την ανατολή

Κι έγινε τώρα

η πνοή τους

πνοή του τέλους

πνοή χωρίς ζωή.

Πόπη Μπίσσα