Ανάσαινε...

Δεν πονούσε...

Σώπασε, και ανάσαινε.

Θα ονειρευόταν με τα δάκρυα της σιωπής να χορεύουν στα χείλη.

Μια πρόβα θανάτου θα έκαναν στο στόμα πριν πέσουν στο πάτωμα.

Δεν πονούσε...

Θα άναβε το τζάκι,

θα σέρβιρε ρακόμελο στα όνειρα.

Θα μάζευε τα φωνήεντα

πριν πέσουν στη φωτιά,

θα τα τοποθετούσε ανάμεσα

στα ρήματα και τα επίθετα,

και θα έγραφε κάτω από τα σεντόνια ποίημα στο σώμα της.

Ξημέρωνε..

Μα δεν πονούσε...

Ανάσαινε,,,

Σωτηρούλλα Τζιαμπουρή Χατζηκωσταντή 🌹