Αν μου τηλεφωνούσες...

Κάποτε σ'ερωτεύτηκα.

Κάποτε σ'ερωτεύτηκα πολύ.

Βαθιά.

Με τρέλα.

Κάποτε δεν λογάριαζα τίποτα.

Έκανα χιλιόμετρα για να σε δω.

Έκανα υπομονή.

Μετρούσα τις μέρες.

Τις ώρες και τα δευτερόλεπτα για να βρεθώ κοντά σου.

Κάποτε βλέπεις ήμουν νέα και ο έρωτας μου για σένα με αναζωογόνησε.

Κάποτε σε ήθελα πάρα πολύ.

Ήσουν απών.........

Ήσουν απών και ποτέ παρών.

Μου φέρθηκες με τον χειρότερο τρόπο.

Με πλήγωσες όσο κανείς.

Πέρασαν πολλά χρόνια.

Σχεδόν μεγάλη σε ηλικία σήμερα και αναπολώντας το παρελθόν αναλογιζόμενη τον έρωτα που σου είχα νιώθω μια πικρία.

Νιώθω μια απογοήτευση που σε επέλεξα κάποτε για σύντροφό μου.

Ούτε αυτό τελικά ήσουν.

Αν μου τηλεφωνούσες σήμερα δεν θα σου απαντούσα.

Θα αδιαφορούσα.

Θα αδιαφορούσα σε τέτοιο βαθμό που θα

σκεφτόμουν πολύ καλά αν θέλω να σου μιλήσω.

Δεν θέλω.

Δεν έχω χρόνο.

Η ιστορία μας τελικά ήταν ένα μεγάλο λάθος.

Δεν με αγάπησες ποτέ.

Αντίο.

Οριστικά.

Και δεν υπάρχει γυρισμός.

Η απόφαση μου να μην σε ξαναδώ μπροστά μου είναι αποτέλεσμα της απραξίας σου για την δήθεν σχέση που δε καταφέραμε να χτίσουμε μαζί

Δεν ήμασταν ποτέ μαζί.

Μόνη μου ήμουν.

Μόνη εγώ κι ο έρωτας που σου είχα.

Χρυσάνθη Σεργίνη 🌹