Έτσι ...ένιωθε!!!

Είχε αλλάξει χρώμα η θάλασσα....

η δική της...

Δεν ήταν εκείνη που την έλουζε

ο ήλιος ακόμα και τη νύχτα

ένιωθε πως άλλη θάλασσα αγκάλιαζε εκείνος.

Ξέβαψε κι ουρανός της που μοσχομύριζε ο γαλάζιος της

ο κρίνος.

Αλλά νησιά αγκάλιαζε ...το ένιωθε και ...

οι ακτές της ήταν δακρυσμένες

δεν τις ρώτησε, ήξερε πως θα πληγωθούν, δεν είχαν απάντηση να βρουν ...

Το ένιωθε πως ήταν πληγωμένες.

Κι ο ήλιος της πέρναγε απ'την αυλή της σκυφτός...

Τι να της πει πια δικαιολογία που τώρα σε άλλο τόπο δίνει τη ζεστασιά του,

Ούτε κι εκείνον όμως τον ρώτησε γιατί....δεν καθορίζει κανενός τα αισθήματα του.

Εκείνη ....τα ένιωσε όλα αυτά...

Όταν το λιμάνι της άδειαζε απο φιλιά... όταν τα κύματα πάψανε να τρέχουν μαζί με τη χαρά της,

όταν τα σύννεφα δεν ήξεραν αγάπη τι πάει να πει και

πνίξανε τα όνειρα της!

Ήταν όλα τόσο μα τόσο αθώα...

Η θάλασσα της, το λιμάνι της, τα κύματά της,

ποτέ δεν τα είχε σπρώξει στης ερημιάς την μοναξιά...

Χριστούγεννα δεν έχουν πλέον τα φτερά της !!!

Ρυτίδες γέμισε η θάλασσα της...

Άρτεμις Τομαή η Θαλασσινή

Απο την καλντέρα του Αιγαίου και της ψυχής μου.