ΕΡΩΤΑΣ ΛΟΓΩ ΤΙΜΗΣ

Σμίγουν τα χείλη απαλά σ' ένα ταξίδι.

Το ταξίδι της ηδονής, του πάθους, του έρωτα.

Κλείνουν τα μάτια και μόνο της ψυχής τα μάτια θωρούν την ομορφιά, την ώρα ετούτη.

Τρελή διαδρομή αρχίζουν τα βελούδινα κορμιά, καθώς διψασμένα, λαχταρούν ένα άγγιγμα. Όλα γύρω σιωπούν.

Μονάχα οι καυτές ανάσες ηχούν, ραγίζοντας τον ήχο της γυάλινης σιωπής, καθώς δυο σάρκες συμπορεύονται σε μαγικό ταξίδι.

Συνταξιδιώτες με προορισμό τα ουράνια.

Χορεύουν τα κορμιά ασταμάτητα, αναζητώντας προορισμό να λυτρωθούν.

Και όταν φτάσουν στης διαδρομής το τέλος, όταν η καταιγίδα του έρωτα κοπάσει, δύο σώματα αποκαμωμένα, θ' αγκαλιαστούν, σφραγίζονται τη στιγμή ετούτη μ΄ ένα φιλί.

Είναι της αγάπης ώρα.

Είναι η στιγμή που οι καρδιές μιλούν μέσα απ' τις λέξεις. Είναι η ώρα που τα χείλη ηχούν τους κραδασμούς στα στήθη, στης σκέψης την πλανεύτρα γη.

Μιλούν και σιγοψιθυρίζουν:

Μίλησέ μου για της αγάπης τα φτερά, πες μου τα λόγια που ν' ακούσω επιθυμώ, με λέξεις που αποπνέει ο εαυτός σου.

Τα λόγια της ζωής που πάντα περιμένω στη γωνιά της καρδιάς σου ν' ασπαστώ.

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ όσο αγάπησε τη Γη ο Ουρανός.

Σα μια δροσοσταλίδα που κύλησε στ’ ονείρου το κρεβάτι και χάθηκε μέσα μου.

Πλημμύρισε το αίμα μου με την ύπαρξή σου για πάντα.

Δώσ’ μου τα μαλλιά σου να πλέξω τη σκάλα τ' ουρανού.

Δώσ’ μου τα χέρια σου για να κρατώ στα χέρια μου το μέλλον.

Δώσ’ μου τα χείλη σου για να γευτώ τη γλύκα της ζωής.

Μέσα απ’ τα μάτια σου αισιοδοξώ. Δεν είναι τίποτα πιο όμορφο απ’ το χαμόγελό σου.

Και ποια φωνή στο πρωινό μου ξύπνημα κάνει τον κόσμο πιο χαρούμενο;

Είσαι εδώ, είσαι παντού, στα μάτια μου φως, στα χείλη μου γεύση, του ήχου η πανδαισία, της ψυχής μου το σκίρτημα.

Στου έρωτά σου το βλέμμα φτεροκοπώ.

Δεν είναι κάτι που μπορώ ν’ αντισταθώ, δεν είναι κάτι που θέλω ν’ αποφύγω.

Είναι αυτό που ακριβώς επιθυμώ, είναι αυτό που ακριβώς γυρεύω στη ζωή μου.

Τον ΄ΕΡΩΤΑ, σε κάθε του πτυχή, σε κάθε του γωνιά, που μου χαρίζει η μορφή σου, η σκέψη σου, το άγγιγμά σου!

Σ’ ΑΓΑΠΩ!

ΛΙΑΤΟΥ ΕΛΕΝΑ-🌹

ΚΑΡΑΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ🌹