"Όνειρο ζω"

Σαν το πρόσωπο σου αγγίζω

και οι ανάσες συλλαβίζουν τα ανείπωτα.

Βλέμματα υποκλίνονται στο χτύπο της καρδιάς.

Άκουσε την καρδιά σου,

θα ακούσεις τη δική μου!

Η νύχτα ζήλεψε τον έρωτα μας,

έριξε μεταξένιο βέλο..

Δε βλέπω, δεν ακούς,

τα λέει όλα η σιωπή,

τα βλέφαρα που έχουν

κλειδώσει

την ίριδα καρδιάς.

Δίπλα το κύμα τρεμοσβήνει την ανάσα του

πάνω στα βότσαλα, που αργοπεθαίνουν.

Δανείζει την πνοή του,

ανασαίνουν.

Τα αστέρια φιλούν τον ουρανό

με ευλάβεια ταυτίζονται

χαμογελούν στο δικό μας οργασμό!

Δεν ξέρω να διαβάζω λεύκωμα της ζωής.

Ποιήτρια και ακρόαση των άστρων

η μελωδία του Έρωτα, η φλόγα της ψυχής.

Ό έρωτας που δε ρωτά, δεν απαντά.

Κυοφορείται μες στα σπλάχνα,

ποιεί τεκνοποιεί, χαρίζει σπίθα στη ζωή !

Φωτεινή Παπαδοπούλου 🌹