Της Φύσης Συναισθήματα...

Γεωργία Χαϊδεμενοπούλου

Άγρια θάλασσα, φουρτουνιασμένη

και η δική σου καρδιά ταραγμένη.

Κύματα πελώρια εμπρός σου ορθώνονται,

όνειρα γραμμένα σε χαρτί τσαλακώνονται.

Τα αστέρια δεν λάμπουν πια στον ουρανό,

δεν βρίσκεις μέρος να κουρνιάσεις φωτεινό.

Σύννεφα πυκνά, ομίχλη, σκοτεινιά,

και εσύ μονάχη μες την καταχνιά.

Βροχή, καταιγίδα, ισχυρή νεροποντή,

έτσι και τα δάκρυα πλημμυρίζουν την αυλή.

Φύσηξε Άνεμος και έριξε το δεντράκι,

που φύτεψες μικρούλα με τόσο μεράκι.

Δυνατό το ρεύμα στου δάσους τον ποταμό,

παρασύρεσαι, αφήνεσαι μέσα στο νερό.

Η συννεφιά έκρυψε τον Ήλιο και κάνει παγωνιά.

Ψυχρά τα αισθήματα και νιώθεις μοναξιά.

Όλα αλλάζουν ξαφνικά. Χαμογελάς και πάλι.

Κάθεσαι να θαυμάσεις τον Ήλιο στ’ακρογιάλι.

Η Φύση χαίρεται και εσύ ανυπομονείς,

το Ουράνιο Τόξο πίσω από το βουνό να δεις.

Ποικίλα χρώματα, της Φύσης ζωγραφιές,

χαρίζουν ευδαιμονία στις ανθρώπινες ψυχές.

Τα πρόσωπα της Φύσης είναι διαφορετικά

και τα ανθρώπινα συναισθήματα εναλλάσσονται συχνά.

Γεωργία Χαϊδεμενοπούλου 🌹