Συνέντευξη: Ιωάννα Σταθοπούλου/ Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης 🌹

1. Οι Παράλληλες Τροχιές μόλις κυκλοφόρησαν από την ΚΑΠΑ Εκδοτική και περιγράφονται ως έξι ιστορίες που φωτίζουν τη μοναξιά. Πείτε μας για αυτές καθώς και τι ήταν αυτό που σας ώθησε να αγγίξετε αυτό το θέμα;

Πράγματι. Και τα έξι διηγήματα μιλούν για μοναξιά. Κάποιοι ήρωες καταφέρνουν να βγουν στο φως και κάποιοι άλλοι παραμένουν στο σκοτάδι. Ο λόγος που άγγιξα αυτό το θέμα ήταν επειδή πρόκειται για ένα σύγχρονο κοινωνικό ζήτημα που λίγο έως πολύ μας αφορά όλους.

2. Βλέπουμε πως οι ιστορίες σας συχνά συνδυάζουν χιούμορ, τρυφερότητα και σκοτάδι. Είναι αυτή η πολυπλοκότητα αντανάκλαση της δικής σας κοσμοθεωρίας; Πιστεύετε ότι κάθε βιβλίο κρύβει μέσα του μια μορφή εξομολόγησης;

Στα περισσότερα βιβλία μου κυριαρχεί το χιούμορ και έχω βάλει μέσα αυτοβιογραφικά στοιχεία. Στις «Παράλληλες Τροχιές» μόνο ένα διήγημα έχει άφθονο χιούμορ το τρίτο στη σειρά με τον τίτλο «Δεν είμαι εγώ η Σταχτοπούτα». Είναι στην κοσμοθεωρία μου να περνά καλά ο αναγνώστης και ναι υπάρχει μια μορφή εξομολόγησης.

3. Αν μπορούσατε να “συνομιλήσετε” με έναν από τους ήρωές σας, ποιον θα διαλέγατε και τι θα του λέγατε;

Στο τελευταίο διήγημα με τίτλο «Της Πατρινιάς ο γιός» ο ήρωας ο Κωνσταντής έχει μια καταπιεστική και χειριστική μάνα. Θα του έλεγα, λοιπόν, να της βάλει ένα φρένο και να την αποβάλει από τη ζωή του με κάθε τρόπο.

4. Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σας στη συγγραφή; Θυμάστε τη στιγμή που καταλάβατε ότι θέλετε να γράψετε;

Ήμουν πολύ μικρός. Πήγαινα ακόμα Δημοτικό σχολείο. Έγραφα ποίηση, στίχους, ευθυμογραφήματα, νούμερα για επιθεωρήσεις και μικρές ιστορίες βγαλμένες από τη φαντασία μου πάντα.

5. Έχετε περάσει από τον χώρο του θεάτρου και της υποκριτικής. Πόσο έχει επηρεάσει αυτός ο κόσμος τη γραφή σας;

Έχω γράψει τρία θεατρικά έργα. Και τα τρία παίχτηκαν με επιτυχία. Το κεφάλαιο θέατρο για μένα έχει κλείσει οριστικά. Ασχολούμαι αποκλειστικά και μόνο με τη συγγραφή και ο λόγος είναι ότι δεν μου ταράζει την ψυχική μου ηρεμία.

6. Είστε συγγραφέας που δουλεύει με πρόγραμμα ή αφήνεστε στη ροή της έμπνευσης; Γενικά, ποια είναι η πιο δύσκολη στιγμή μέσα στη διαδικασία γραφής για εσάς;

Είμαι συγγραφέας με πειθαρχία. Κάθε μέρα κάθομαι και γράφω δυο με τρείς ώρες.

Όσο η έμπνευση μου το επιτρέπει. Μέχρι να κουραστώ.

Δύσκολη στιγμή είναι μόνο το τέλος του κάθε βιβλίου. Εκεί θέλει μια μεγάλη ανατροπή γιατί πολύ απλά τέλος χωρίς ανατροπή δεν γίνεται.

7. Πώς βλέπετε τη σημερινή λογοτεχνική σκηνή στην Ελλάδα; Υπάρχει χώρος για νέες φωνές και ποιος πιστεύετε ότι θα έπρεπε να είναι ο ρόλος ενός συγγραφέα σήμερα;

Η σημερινή λογοτεχνική σκηνή δυστυχώς περνάει κρίση. Φυσικά και υπάρχει χώρος για νέες φωνές αλλά οι νέοι δεν διαβάζουν. Μόνο γράφουν και εκδίδουν τα βιβλία τους. Και αυτό δεν είναι σωστό. Επίσης ο ρόλος ενός συγγραφέα είναι να γράφει και να το επικοινωνεί με το αναγνωστικό κοινό και όχι να είναι πωλητής.

8. Πόσο σας επηρεάζει η ελληνική καθημερινότητα, με τις αντιθέσεις και τις δυσκολίες της, όταν γράφετε;

Όταν κάθομαι στο γραφείο μου και ανοίγω το laptop τα αφήνω όλα απ’ έξω. Προσπαθώ να μη με επηρεάζει τίποτα άσχημο. Δεν βάζω εμπόδια στον δρόμο της δημιουργικής γραφής.

9. Οι νέοι άνθρωποι διαβάζουν ελάχιστα και πιο διαφορετικά απ’ ό,τι παλιότερα. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξει ώστε το βιβλίο να ξαναγίνει “ανάγκη” και όχι πολυτέλεια;

Νομίζω ότι πρέπει να σταματήσει η νέα γενιά να ασχολείται με ότι βιβλία τη λιθοβολούν. Υπάρχουν βιβλία «επωνύμων» συγγραφέων που είναι κάτω του μετρίου και υπάρχουν και άπειρα βιβλία που είναι εξαιρετικά. Καλό είναι να ψάχνουν λίγο παραπάνω το επόμενο αναγνωστικό τους ταξίδι.

10. Κλείνοντας, αν έπρεπε να αφήσετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες σας μέσα από τις Παράλληλες Τροχιές, ποιο θα ήταν αυτό;

Το μήνυμα που αφήνω είναι ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τις δυσκολίες της ζωής να μας βουλιάζουν στο σκοτάδι. Έχουμε τη δύναμη μέσα μας να βγαίνουμε πάντα στο ΦΩΣ!!

Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία. Να είστε καλά.

Η συνέντευξη δόθηκε στην αρθρογράφο,κι λογοτέχνιδα

Ιωάννα Σταθοπούλου 🌹