Πυρετός...

Ο πυρετός της επιμένει ...

πονάει το κεφάλι με τη ζάλη,

όσα αντιπυρετικά να παίρνει..

αυτός ντε και καλά,

εκεί δεν κατεβαίνει,

εμπόδιο στέκει.

Δεν θα σου γίνει η χάρη σου λέει...

όσο ψηλά κι αν ανεβάσεις,

την έξοδό μου δεν θα μου χαλάσεις.

Άρχισε τώρα και να ψιλοβρέχει

λες κι ο καιρός της πάει κόντρα,

όμως όπως και νάχει...

πίσω δεν κάνει,

θα πάει.

Την υπόσχεσή της

πάντα κρατάει...

ποτέ τον λόγο της

δεν αθετεί...

ούτε στον πυρετό

ούτε στη βροχή.

Η πρώτη της θα ' ναι η γνωριμία

σε φιλική μία γιορτή,

από κοντά να τον γνωρίσει

πρώτη φορά

να του μιλήσει....

δυό λόγια μαζί του για να πει ...

που τόσες φορές ...

του είχε αρνηθεί...

Αχ,

που να το φανταστεί..

Μόλις τον είδε,

η πόρτα της καρδιάς ανοίγει,

ο έρωτας κατάκαρδα

τα βέλη ρίχνει ....

Στέκει αποσβολωμένη,

το βλέμμα χαμηλώνει ...

κι

ένα μαργαριταρένιο δάκρυ

τρέχει...

στου ματιού την άκρη.

Ω !!!!!!

Κύριε και Παναγιά,

τον κοιτάζει τώρα στα κλεφτά,

θαρρεί πως ονειρεύεται...

μες τον πυρετό της,

θα της στρίψει το μυαλό της...

σ 'ένα του μονάχα βλέμμα

η καρδιά της στάζει αίμα,

νοιώθει ν ' ακροβατεί....

σε τεντωμένο πάνω σχοινί.

Απεγνωσμένα ποθεί η ψυχή

ένα του γλυκό φιλί....

νοερά του ψιθυρίζει...

στη σιωπή....

της αγάπης μου είσαι φως

έρωτάς μου, Π υ ρ ε τ ό ς

ανάσα μου εσύ, ζωή μου

λαχτάρα μου, ψυχή μου...

στις μικρές αυτές στιγμές μας

μιλούν τα μάτια στις σιωπές μας!

Τριανταφυλλιά Παπανδρέου 🌹