Που είσαι μάνα αθάνατη...

Η μάνα μου γράμματα δεν ήξερε ούτε γκλίτσα, πατούσε όμως γερά στις πλάτες του εγγράμματου πατέρα μου και από κει σχεδίαζε, εκτελούσε και κουμαντάριζε όλο τον κόσμο γύρω της.

Αν ήξερε γράμματα διόλου απίθανο, να κυβερνούσε τον κόσμο ολάκερο.

Πολύστροφη και ευρηματική συνάμα ,με μεγάλη εκτίμηση για τους γραμματιζούμενους, πέρα από την ημερήσια εκπαίδευση στους κήπους, τα καπνά και τα ζωντανά,παρακολουθούσε με άγρυπνο μάτι τη μόρφωσή μας.

Στα πλαίσια αυτά ,μας ξυπνούσε αχάραγα και χωρίς ξυπνητήρι για την πρωινή επανάληψη και μένα συγκεκριμένα με επιφόρτιζε με το στανιό να γράφω τις εκθέσεις και τις εργασίες της αδελφής μου, πού ήταν της θετικής κατεύθυνσης και καταβολεύτηκε μια χαρά.

Για καλή της τύχη ,όλα τα παιδιά είχαμε μία έφεση στα γράμματα και κάναμε καλές σπουδές ,στον πέμπτο αδελφό μου όμως τα βρήκε κυριολεκτικά σκούρα.

Έτσι η μάνα μου, που πάθαινε υστερία στη σκέψη, να έχει ένα αγράμματο κούτσουρο στην οικογένειά μας, μπήκε κυριολεκτικά σε μπελάδες..

Ο αδελφός μου λοιπόν, σε μία πρωτοφανή κόντρα μαζί της, της δήλωσε ρητά την προτίμησή του να στήνει ξώβεργες για πουλιά και να ξημερό βραδιάζεται στις αλάνες κυνηγώντας την μπάλα, παρά να ξοδεύει τα νιάτα του πάνω στο βιβλίο και να ανέχεται την ξινόφατσα και τη βίτσα του δασκάλου.

Έχεις πέντε φυτά,που τους έκανε κουρκούτι την κεφάλα ο δάσκαλος,αυθαδίαζε..

--άσε και κάποιον να πάρει άλλο δρόμο.

Ο άλλος δρόμος ήταν ασαφής και απροσδιόριστος, και έτσι η μάνα μου,που τα βρήκε δύσκολα εξάντλησε όλες τις μεθόδους να τον φέρει στον ίσο δρόμο ,από το παρακαλετό και το καλόπιασμα.. μέχρι τις απειλές και το ανηλεές ξυλοφόρτωμα.

Έσπρωχνε

κάθε χρόνο και από μία τάξη και έτσι αγκομαχώντας τον έφτασε μέχρι το τέλος.

Ιούνης μήνας λοιπόν, ο Αγρινιώτικος καύσωνας στο φόρτε του, τα καπνά στο φουλ στην αυλή ένας τεράστιος σωρός από νιόκοπα φύλλα να καρτερά για αρμάθιασμα, και εμείς να έχουμε πάρει όλοι θέση να τον τηλέψουμε... Όλοι πλήν ενός, γιατί ο Αποστολάκης είχε πάρει τιμητική άδεια από την μάνα μου να περάσει ένα ρημαδομάθημα και είχε αράξει στη σκιερή κάμαρη, πάνω στο κρεβάτι ,με ύφος διανοούμενου και το βιβλίο στο χέρι.

Στα πλαίσια αυτού του ιερού σκοπού, να πάρει ο κανακάρης της το πτυχίο, η μάνα μου εξαιρετικά σπάνιο για το χαρακτήρα της, του ετοίμασε ένα δίσκο με φαγώσιμα και δροσερό νερό, να τον καλαπιάσει για τον κόπο του... μήπως και ελεήσει ο κύριος και τελέψει η αγωνία της...

Και τότε εντελώς ξαφνικά και ανεπάντεχα έγινε το αδιανόητο..

Ο δίσκος με τα φαγιά και τα νερά έπεσε από τα χέρια της και έσκασε στο πάτωμα, ενώ οι φωνές της ξεσήκωσαν τη γειτονιά στο πόδι ,ντάλα μεσημέρι.

___παλιοτόμαρο, τεμπελόσκυλο, βρωμοκούναβο, που τολμάς και αναγελάς τη μάνα σου, τώρα ήρθε η ώρα σου ,ετοίμασε τα θανατικά σου...!!!

Με ένα σάλτο εκείνος πήδηξε από το παράθυρο να γλιτώσει, και εκείνη σωριάστηκε στο πάτωμα σε μία επίδειξη υστερίας, ενώ εμείς πετάξαμε εμβρόντητοι τις βελόνες, στο πάτωμα και τρέξαμε να προλάβουμε τα χειρότερα.

__Τι έπαθες ρε μάνα και ξεσήκωσες τον κόσμο;

___αυτό το όρνιο, το όρθιο ζουλάπι, με κοροϊδεύει από το πρωί, και αντί να ξεστραβωθεί να διαβάσει, ξεράθηκε στον ύπνο...

Στην εύλογη παρατήρηση, μη μας τρελαίνεις μάνα μας,αφού δεν ξέρεις γράμματα, μας αποστόμωσε

___Στην ίδια ζωγραφιά είναι από το πρωί...

Αυτό το όρνιο,ο αδελφός μου, αφού μετά βιας άνοιξε τις πρώτες σελίδες, με ένα πηνίο στη φυσική.. μετά απόκοιμήθηκε πάνω του.

Όσο για την μάνα μου ήταν τόσο πανούργα, που δεν στάμπαρε μόνο το πηνίο, αλλά μπορούσε να σε διαβάσει πατόκορφα, χωρίς να ξέρει γράμματα..

Εγώ σαράντα χρόνια μετά, ελπίζω να θυμάται και να αναγνωρίζει ο έξυπνος ο αδελφός μου, ότι ξέφυγε από τις καπνόλακες και πέρασε ζωή χαρισάμενη στη δουλειά του,χάρη στη μάνα μας και χαλάλι του το ξυλοφόρτωμα...

Σαράντα χρόνια μετά, θυμάμαι και κείνο το αμίμητο, στην προσπάθεια της μάνας μου, να διευρύνει το λεξιλόγιό της

__Αντέστε, ανασκουμπωθείτε και συγυρίστε το σπίτι...

Έρχεται το έαρ της Ανοίξεως και του χριστού τα πάθια...

___Μεγαλοβόμαδο είναι, ρε μάνα ,και του χριστού τα πάθια.., αλλά αυτό το έαρ της ανοίξεως πού το έμπνευστηκες;

Ο παπάς το είπε στο κήρυγμα ,ζελζεβούλη, που θα τα βάλεις και με τα θεία, δικηγόρε του διαβόλου!!!!

Παρά τις σπουδές μου στη γλώσσα, αδύνατο να την μεταπείσω, αυτό το έαρ της Ανοίξεως το πήρε ατόφιο μαζί της, όπως πήρε το βραδινό κουβεντολόι της με τους αγίους, το θυμιατό, το καντηλάκι της και την εκτίμηση της για τον παππά, παρόλο που δεν πολυσύχναζε στην εκκλησία..

Όσο τετραπέρατη κι αν ήταν η μάνα μου ,όσο κι αν έφερνε τον κόσμο ανάποδα με απίστευτη μαεστρία, τα θέματα της πίστης δεν άγγιζε ποτέ και ούτε δεχόταν κουβέντα.....

26/6/2025

Λιάνα Πουρναρα