Ο κοκκινολαίμης...

Εσύ, μικρέ κοκκινολαίμη, δεν αποδημείς.

Αντέχεις τον βαρύ χειμώνα,

σαν να τον ειρωνεύεσαι με το κελάηδισμά σου,

κι εγώ φοβάμαι τον άνεμο.

Ψάχνεις σκουλήκια στο χώμα μετά τη βροχή·

κάποιος θεός σού χάρισε

τα χρώματα του φθινοπώρου

κι ένα τραγούδι να βγαίνει

από τα μικρά σου πνευμόνια.

Αηδόνι του χειμώνα,

τη χάρη και την αντοχή σου πόσο θαυμάζω

αν μου χάριζες λίγη,

ίσως να άντεχα κι εγώ το δικό μου χειμώνα.

Ξανθή Μηλίγγου