Κόκκινο βελούδο

Σε κόκκινο βελούδο,

με κρόσσια ξεφτισμένα,

συνδαιτυμόνας ο καθρέφτης,

του χρόνου ανάσες σε κερνάει.

Τον εαυτό σου εμπρός του γδύνεις,

ακολουθώντας τον ρυθμό μιας ηχηρής σιωπής.

Αντανάκλαση ενός αερικού.

Από το παράθυρό σου το ανοιχτό,

γλυκός αγέρας μπαίνει,

φυσάει τη σκόνη

και τη σκορπίζει στο επέκεινα.

Στο φως, το κεντρί σου διακρίνεται,

‒ εκείνο που κέντησες πληγές

και τα σημάδια από τα βέλη

‒που τη δική σου την καρδιά είχαν στόχο.

Τρύπια ψυχή, βυθίζεται στον ποταμό της Στύγας,

πάλη αιματηρή με τον χαλκεόφωνο Κέρβερο.

Στον τόπο που σου πρέπει, μάχεσαι να ανέβεις.

Κόκκινο βελούδο

και στον καθρέφτη τώρα εσύ κερνάς

Σοφίας νάματα.

Το είδωλο σου μεταμόρφωσες

χωρίς ίχνος αδυναμίας.

Μαρίνα Καραχλέ 🌹