🌿"Κάτω από τα φύλλα των δέντρων"🌿

Όπως η ζέστη, έχει τόση δύναμη της μεσημεριανές ώρες του καλοκαιριού.

Όπως οι άνθρωποι, μοιάζουν τόσο αδύναμοι, σαν να τους μιλάς και να μην σε ακούν.

Έτσι και εγώ αποφάσισα, να αρχίσω από ότι με πνίγει, να δραπετέυω.

Δεν είχα την διάθεση, αλλά γιατί λίγες στιγμές ευτυχίας, για μένα να μην κλέβω;

Άρχισα να πηγαίνω, κρατώντας παραμάσχαλα ένα βιβλίο.

Όταν η ζέστη γίνεται αφόρητη και όλα τα προβλήματα πάνε την χαρά στο μείον.

Έτσι όπως περπατώ, κάτω από τις δυνατές του ήλιου ακτίνες.

Ανακάλυψα ένα μέρος, που εκεί βρίσκω χαρά κι ελπίδες.

Έχει τόσο πράσινο και μια ελαφριά δροσούλα.

Είναι και λίγα παιδιά, που πίνουν νερό από μια μικρή βρυσούλα.

Να ξέρες πόσο με ευχαριστεί, πόσο ηρεμεί τον νου και την καρδιά μου.

Είναι που την απλότητα αυτή αγνόησα, μα τελικά ήταν η παρηγοριά μου.

Κάτω από τα φύλλα των δέντρων, εδώ και αυτό το μεσημέρι θα ξαπλώσω.

Θα ανοίξω ένα βιβλίο, τον χρόνο μου, έτσι για να σκοτώσω.

Θα αρχίσω να διαβάζω και κάποιες φορές, το βλέμμα από τις σελίδες θα σηκώνω.

Αυτό το πράσινο, αυτή η αγάπη που έχει για εμάς η φύση.

Είναι αυτό που αγάπησα και έχει τον νου μου, τόσο ηρεμήσει.

Τόσα πολλά να δίνει, μια στιγμή που κάποτε, θεωρούσα αδιάφορη και μικρή.

Όμως, δεν γνώριζα, πως από κάτι τέτοιες στιγμές άνθρωποι πολλοί σηκώθηκαν και έχουν ξαναγεννηθεί.

Πίσω από ένα φύλλο δέντρου, δεν μαντεύεις την ευτυχία που μπορεί να σου προσφέρει.

Είναι η πόλη που σε είχε πνίξει, ψάχνοντας σε αυτά την αιτία της λύπης που σου είχε φέρει.

Πόση ευλογία, να κάνεις ότι σε ηρεμεί και ότι σε ανακουφίζει.

Να ασχολείσαι με το -φαινομενικά- τίποτα και αυτό τα πάντα να σου χαρίζει.

Καμία μικρή στιγμή μέσα στην φύση, δεν θα είναι αδιάφορη κι ούτε θα πάει χαμένη.

Ότι σε ηρεμεί γίνεται στόχος και χαρά παράφορη, είναι η γη τόσο ευλογημένη!

Κάτω από τα φύλλα των δέντρων, έμεινα και σήμερα, ως πολύ αργά.

Τόσο χάρηκα που συμπέρανα, πως όλα θα είναι περίφημα και ότι άρχισε ο εαυτός μου, να με αγαπά.

Μάνος Καραβασίλης Θεατρικός συγγραφέας 🌹