Η σκέψη...

Η σκέψη

Πάντοτε είχα μια ιδιαίτερη σχέση με τη σκέψη...

Ήταν μια σχέση αμφίδρομη...

Έμοιαζε με τη σχέση Εραστή προς Ερωμένη.

Τώρα στα στερνά με κυνηγάει πόθος άσβηστος... επιθυμώ διακαώς να βγάλω τη σκέψη απ' το "συρτάρι"...

Να την θωπεύσω, να την κανακέψω, να την αερίσω...και καθάρια σαν το χρώμα τ ουρανού,

να την ξεπροβοδίσω.....

Μετά από λίγο παθαίνω πανικό ανεβάζω πυρετό..., έχω σύγκρυο...,

Ακούω τους χτύπους της καρδιάς...

Κι όλο λέω δεν θα το ξανά κάνω...

Και κόβεται η ανάσα μου από τις θύμησες...

Κι αρρωσταίνω.....

Όταν συνέρχομαι ανάβει πάλι η φλόγα του

Οίστρου...και πάλι με πλημμυρίζει η αλανιάρα σκέψη...την βάζω ψηλά σε θρονί...

Κάθεται και με συνεπαίρνει...με στροβιλίζει...

Κι όλο γράφω..., γράφω και αναπολώ...και λυγίζω...

Και ορθώνομαι...και πάλι ανάβει η φλόγα του

Οίστρου...

Κι όλο δεν σταματώ να αναζητώ!

Σμαραγδή Κουτσοπέτρου 🌹