Η Διάσωση της Χώρας των Χρωμάτων

Μια φορά κι ένα καιρό σε μια χώρα που ήταν γεμάτη χρώματα κι ονομαζόταν ‘’ Η Χώρα των Χρωμάτων’’,

υπήρχαν άπειρα ουράνια τόξα που στόλιζαν τον ουρανό της τροφοδοτώντας τα σπάνια χρώματά τους στα τοπία, στα δέντρα, στα φυτά, έτσι που τα έκαναν όλα να μοιάζουν σαν ζωγραφιά.

Σ ’αυτή τη πανέμορφη χώρα εμφανίστηκε ένα γκρίζο σύννεφο έξαφνα, που ίσως είχε χάσει το δρόμο του από την χώρα της βροχής.

Αυτό όμως το γκρίζο σύννεφο αναπάντεχα κι αιφνιδιαστικά άρχισε να ροκανίζει δίχως σταματημό τα ουράνια τόξα τ’ ουρανού της χώρας των χρωμάτων, με αποτέλεσμα να χάνονται τα χρώματα της γης, των φυτών, των δέντρων, των πουλιών, των ζώων και να κινδυνεύουν να γίνουν όλα άχρωμα και γκρίζα.

Τα ουράνια τόξα τότε κατατρομαγμένα άρχισαν να τρέχουν σε όλες τις γωνίες του ουρανού, άλλα ψηλά, άλλα χαμηλά, άλλα δεξιά κι αριστερά προσπαθώντας με κάθε τρόπο να βρουν τις πιο ευφάνταστες κρυψώνες για ν’ αποφύγουν την επιθετικότητα του γκρίζου σύννεφου και να σωθούν.

Οι φωνές τους για βοήθεια αντηχούσαν τόσο μακριά που έφταναν ακόμη και μέχρι τη χώρα των ονείρων που απείχε δύο μεγάλα δάση απόσταση.

Εκεί κατοικούσε μια παρέα παιδιών ο Τάκης, ο Ορέστης κι η Χρυσή τα οποία χωρίς δεύτερη σκέψη μόλις άκουσαν την έκκληση τους για βοήθεια, αποφάσισαν να αναλάβουν άμεσα δράση και να προσπαθήσουν να σώσουν τα ουράνια τόξα της χώρας των χρωμάτων.

Γέμισαν τις τσέπες τους με τα πιο αισιόδοξα, δυναμικά κι ελπιδοφόρα όνειρα και ξεκίνησαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν για εκεί.

Μόλις έφτασαν μετά από αρκετή ώρα, αντίκρισαν μόνο ένα μικρό ουράνιο τόξο να έχει απομείνει στην άκρη τ’ ουρανού, έτοιμο να χαθεί κι αυτό σε λιγάκι και την χώρα των χρωμάτων να μεταβάλλεται σταδιακά στις αποχρώσεις του γκρι καθώς έχανε με μεγάλη ταχύτητα το μεγαλύτερο ποσοστό των χρωμάτων της.

Τότε ο Τάκης, ο Ορέστης κι η Χρυσή χωρίς να χάσουν χρόνο άρχισαν να βγάζουν από τις τσέπες τους τα όνειρα που είχαν φυλάξει και να τα εκσφενδονίζουν στον ουρανό έτσι ώστε να διαλύσουν το μεγάλο γκρίζο σύννεφο που απειλούσε να αφανίσει τα ουράνια τόξα.

Μετά από λίγη ώρα το αποτέλεσμα ήταν εμφανές. Το γκρίζο απειλητικό σύννεφο είχε εξαφανιστεί και τα ουράνια τόξα ξανακέρδιζαν δυναμικά το χαμένο έδαφος.

Με τα πανέμορφα χρώματά τους κατέκλυσαν πάλι τον ουρανό, ξαναγεμίζοντας τη χώρα των χρωμάτων με ακόμα πιο εντυπωσιακούς χρωματισμούς και αποχρώσεις.

Κι όλα αυτά χάρη στην ομαδική και συλλογική προσπάθεια των παιδιών, του Τάκη, του Ορέστη και της Χρυσής που με την θέληση, την αποφασιστικότητα και τα όνειρά τους, τα γεμάτα ελπίδα, χαρά, δύναμη κι αισιοδοξία κατάφεραν να νικήσουν το γκρίζο απειλητικό σύννεφο.

Τα ουράνια τόξα θέλοντας να ανταμείψουν τα παιδιά για την σωτηρία τους έπειτα, τους χάρισαν ένα όμορφο δώρο για να τα ευχαριστήσουν.

Γέμισαν τα μικρά τους χέρια με ποικίλα σπάνια και φωτεινά χρώματα και τότε εκείνα χαρούμενα πήραν το δρόμο της επιστροφής.

Όταν επέστρεψαν στη χώρα τους, στη χώρα των ονείρων, άρχιζαν να ζωγραφίζουν με αυτά τα ουράνια τόξα όπως ακριβώς τα είχαν δει με την αγνή τους ψυχή.

Κι ακόμη με όσα χρώματα τους περίσσεψαν έφτιαξαν μια τεράστια σκάλα μέχρι το φεγγάρι έτσι ώστε να πηγαίνουν τα βράδια στα όνειρά τους και ν’ ατενίζουν από κει τη γη ειρηνική, καθαρή, γαλήνια και γεμάτη απ’ το κόκκινο της αγάπης, το κίτρινο της ζεστασιάς, το πράσινο της ηρεμίας, το μπλε της αισιοδοξίας και το λευκό της χαράς.

Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!

Ροδοθέα Θεοτοκάτου🌹